រយះជាង ២សប្តាហ៏ហើយដែលខ្ញុំមិនអាចរកវិធីត្រលប់ទៅពេលវេលារបស់ខ្ញុំវិញបាន បងដាងខំស្វែងរកគ្រូមកមើលគ្រប់ទិសទីតែមិនអាចជួយអ្វីបានឡើយ។ ទោះបីជានៅពេលវេលាសម័យដើមនោះក៏ខ្ញុំមិនអផ្សុកឬឯកោរដែរ ព្រោះតែងតែមានបងដាងតែងតែបារម្មណ៏នឹងខ្ញុំជានិច្ច ហើយតែងតែមានពេលរីករាយជាមួយគ្នាស្ទើរតែរាល់យប់មិនខាន។ ថ្ងៃមួយខ្ញុំនិងបងដាងបានដើរជុំប្រាសាទនិយាយពីរឿងខ្លះៗដែលជួយអោយចិត្តរបស់ខ្ញុំអាចធូរស្រឡះ បងដាងនិយាយ៖
"លោកប្អូនកុំបារម្មណ៏ ថ្ងៃណាមួយប្រហែលជាអាចមានវិធីជួយលោកប្អូនត្រលប់ទៅពេលរបស់លោកប្អូនបាន"
"អរគុណណាស់បងដាងដែលបាននិយាយលួង ទោះយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំមិនអផ្សុកដែរព្រោះមានបងដាងជាអ្នកកំដរខ្ញុំដែរ ហើយនេះបើខ្ញុំត្រលប់ទៅពេលវេលាដើមខ្ញុំបាន តើបងដាងនឹងនឹកខ្ញុំខ្លះទេ?"
"ហ៊ឺស...! ខ្ញុំប្រហែលជានឹកលោកប្អូនខ្លាំងណាស់ តែមិនដឹងធ្វើយ៉ាងម៉េចទេ ព្រោះលោកប្អូនមិនមែនជាមនុស្សនៅពេលវេលានេះ"
"ខ្ញុំប្រាកដជានឹកបងដាងខ្លាំងដូចគ្នា ហើយក៏មិនភ្លេចគុណស្រ័យដែលបងដាងជួយយកអសារខ្ញុំរហូតមក"
"នេះអាចគេការចង់បានរបស់អ្នកតាហើយ ខ្ញុំរីករាយដែលបានស្គាល់លោកប្អូន ហើយផ្តល់មេរៀនរសជាតិនៃការរួមមេត្រីភាពដល់ខ្ញុំបែបនេះទៀត"
ខ្ញុំញញឹមរួចចំទើតទៅថើបថ្ពាលដែលស្រពាប់ស្រពោនរបស់បងដាង ហើយនិយាយតប៖
"បើមានបុណ្យមែនខ្ញុំសុំប្រាថ្នាជួបបងដាងគ្រប់ជាតិហើយអាចក្លាយជាប្តីប្រពន្ធនឹងគ្នា"
ពួកយើងដើរមកដល់កន្លែងបន្ទប់ខាងក្រោយរបស់ប្រាសាទ បងដាងក៏ដើរទៅយកអំបោសនៅ ឯផ្ទះគាត់ជិតនោះមក ព្រោះថានៅបរិវេទបន្ទប់ខាងក្រៅរបស់ប្រាសាទមានស្លឹកឈើជ្រុះរប៉ាត់រប៉ាយ ចំនែកខ្ញុំនៅអង្គុយមុខបន្ទប់ទីមួយរងចាំបងដាង។ កំពុងតែភ្លឹកនឹកស្រម៉ៃដល់អ្នកផ្ទះ ខ្ញុំបានលឺសំលេងប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំចេញពីបន្ទប់ទី២ ខ្ញុំដើរឆ្លងតាមបន្ទប់ទី១ ចូលទៅបន្ទប់ទី២ ខ្ញុំមានអារម្មណ៏ភ័យតិចៗដែរ តែនេះខ្ញុំឆ្ងល់ក្នុងចិត្តថាតើប្អូនជីដូនមួយខ្ញុំអាចឆ្លងពេលវេលាមកតាមខ្ញុំទេដឹង? ពេលដែលកំពុងតែដើរលបៗចូលតាមប្រភពសំលេងនោះ ខ្ញុំត្រូវមានរបស់ម្យ៉ាងរុញពីក្រោយបណ្តាលអោយដួលផ្គាប់មុខមួយចំហរតែម្តង ខ្ញុំបើកភ្នែកមួយៗស្រឹមៗ មានពន្លឺជាច្រើនបាញ់ចេញមកឆ្វេចឆ្វាចពេញក្នុងបន្ទប់។ ខ្ញុំដឹងខ្លួនកំពុងតែនៅក្នុងដៃរបស់ប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំដែលកំពុងតែយំ ចំនែកមនុស្សម្នារក្បែរនោះជាច្រើនពួកគេបានសែងខ្ញុំចេញមកក្រៅបន្ទប់ នេះខ្ញុំមិនដឹងច្បាស់ថាមានរឿងអ្វីកើតឡើងខ្លះទេ តែខ្ញុំមានអារម្មណ៏ថាឈឺក្បាលខ្លាំងណាស់។ ប្អូនខ្ញុំគេយំបណ្តើរសួរមកខ្ញុំបណ្តើរ៖
"នេះតើបងឈឺទេ តើមានរឿងអីកើតឡើងបង?"
ខ្ញុំដូចជាច្របួកច្របល់អស់ហើយ តើនេះខ្ញុំវិលមកពេលវេលាដើមរបស់ខ្ញុំវិញដោយរបៀបណា? ខ្ញុំមើលជុំវិញតួរប្រាសាទចាស់ទ្រុធទ្រោម វត្តដែលខ្ញុំមករាប់បាត ហើយមនុស្សម្នាជាច្រើនកំពុងចោមរោមមើលខ្ញុំ អាវដែលខ្ញុំពាក់នេះប្រឡាក់សុទ្ធតែឈាម ខ្ញុំមើលមុខប្អូនខ្ញុំហើយនិយាយតប៖
"បងមិនដឹងទេ តើនេះយ៉ាងម៉េចនឹង?"
ពេលនោះមានក្មេងម្នាក់គេនិយាយមកខ្ញុំ៖
"ខ្ញុំឃើញពូឯងដើរចូលបន្ទប់ក្រោយ បានប្រហែលមួយសន្ទុះខ្ញុំលឺពូឯងស្រែកហើយក៏បាត់សំលេង ទើបខ្ញុំហៅអាពួកម៉ាក់ខ្ញុំចូលទៅតាមមើលឃើញពូឯងដួលផ្គាប់មុខនឹងទ្វាបន្ទប់ទី២ បែកក្បាលសន្លប់ ខ្ញុំក៏ទៅហៅថាអាចរ្យអោយមកជួយពូទៅ"
ស្តាប់តាមការរៀបរាប់ពេលវេលាដែលខ្ញុំនៅជាមួយបងដាងនៅសម័យដើមនោះគ្រាន់តែជាការស្រម៉ៃទេមែនទេ? តែហេតុអ្វីពេលនោះខ្ញុំមានអារម្មណ៏ថាពេលវេលាយូរ តែនេះពេលត្រលប់មកពេលវេលាដើមរបស់ខ្ញុំវិញបែរ មួយបប្រិចភ្នែកសោះ។ ប្អូនៗជីដូនមួយខ្ញុំបានយកខ្ញុំត្រលប់មកផ្ទះវិញ ហើយហៅគ្រូពេទ្យមកលាងរបួសអោយ។ បុណ្យភ្ជំបិណ្ឌបានរំលងផុតទៅខ្ញុំក៏បានត្រលប់មកភ្នំពេញវិញដើម្បីបន្តការងារ និងការសិក្សាររបស់ខ្ញុំ ចិត្តខ្ញុំនៅតែនឹកដល់បងដាងជានិច្ចទោះមិនច្បាស់ថាជាការពិតឬស្រម៉ៃឡើយ តែពេលវេលាជាមួយគាត់ពិតជាមានតំលៃខ្លាំងណាស់។ ចំនែកខ្ញុំពេលត្រលប់មកភ្នំពេញវិញ ជាឆ្នាំដែលខ្ញុំត្រូវចូលឆ្នាំថ្មីនៃការសិក្សាររបស់ខ្ញុំ ពេលមានសិស្សជាច្រើនដែលបានផ្លាស់វេនមករៀនវេនយប់ជាថ្នាក់ខ្ញុំ វាអាចជារឿងចៃដន្យដែលខ្ញុំបានឃើញសិស្សម្នាក់ក្នុងចំនោមសិស្សដែលបានប្តូរវេននោះមានមុខម៉ាត់ដូចទៅនឹងបងដាងខ្លាំងណាស់។ ពេលដែលនែណាំខ្លួនរបស់សិស្សថ្មីនោះម្នាក់ដែលមុខដូចបងដាងដែលខ្ញុំនឹកស្រម៉ៃរាល់ថ្ងៃនោះឈ្មោះបញ្ញា ហើយក្រោយណែនាំខ្លួនហើយគេបានមកអង្គុយកៅអីជាប់ខ្ញុំទៀត ពេលនោះខ្ញុំសំលឹងមុខគេមិនប្រិចភ្នែកមើលរហូតធ្វើអោយបញ្ញាអៀនមិនហានចោលកន្ទុយភ្នែកមកខ្ញុំសោះ ខ្ញុំដឹងខ្លួនថាគេអៀននឹងការសំលឹងរបស់ខ្ញុំហើយ ទើបខ្ញុំឈប់មើលគេហើយអង្គុយរៀនធម្មតាតែតែងតែលួចមើលគេម្តងៗដែរ។ ក្នុងចិត្តខ្ញុំចង់ស្ទោះទៅអោបគេហើយនិយាយថាខ្ញុំនឹកបងណាស់បងដាង តែគ្រាន់តែគិតព្រោះគាត់មិនមែនបងដាងទេ គ្រាន់តែមានមុខម៉ាត់ដូចគ្នា តើគាត់អាចជាបងដាងក្នុងពេលវេលានេះទេដឹង? ហ៊ឹស! ស្អីក៏ស្អីទៅចុះ អ្វីដែលខ្ញុំចង់បានបើគាត់ជាប្រុសស្រលាញ់ប្រុសដែរមិនដឹងល្អប៉ុណ្ណាទេ? ព្រោះថាខ្ញុំលួចស្រលាញ់ម្នាក់ឈ្មោះបញ្ញាដែលមានមុខម៉ាត់ដូចបងដាងនោះហើយ។
រំលងជាង២ខែហើយដែលបញ្ញា និងខ្ញុំបានរៀនជាមួយគ្នាអង្គុយតុក្បែរគ្នា ហើយពួកខ្ញុំក៏មានភាពស្និទ្ធច្រើនដែរ ពេលដែលស្គាល់យូរទើបដឹងថាបញ្ញាជាមនុស្សរួសរាយ ចេះជួយមិត្តភក្តិមានសន្តានចិត្តល្អ ហើយនិស្ស័យពិតរបស់គេដែលខ្ញុំរំពឹងទុកនោះជាការពិតផងដែរ បញ្ញាជាពួកប្រុសដែលមានចិត្តស្រលាញ់ប្រុសដូចគ្នា។ បញ្ញាធ្លាប់មានសង្សារជាមនុស្សប្រុសរួចមកហើយ ហើយក៏បានបែកគ្នាហើយដែរ នេះជាមូលហេតុដែលបញ្ញាប្តូរវេន និងថ្នាក់រៀនព្រោះអីថាសង្សារបញ្ញារគឺជាមនុស្សដែលរៀនថ្នាក់ជាមួយគ្នា គេបែកគ្នាព្រោះថាសង្សារចាស់គេម្នាក់នោះជាប្រភេទមនុស្សដើរដេកជាមួយគេមិនចេះរើសមុខ ជាមូលហេតុធ្វើអោយបញ្ញាសុំគេបែកគ្នា។ បញ្ញាមិនទាន់ដឹងថាខ្ញុំជា ប្រុសស្រលាញ់ទេ ព្រោះរាល់ពេលដែលខ្ញុំនៅជាមួយគេ ខ្ញុំស្និទ្ធស្នាល់គេបានត្រឹមជាមិត្ត ខ្ញុំមិនច្បាស់ថាបើខ្ញុំបង្ហាញធាតុពិត និងចិត្តពិតតើគេអាចទទួលខ្ញុំឬក៏អត់ទេ។ ពេលមួយម៉ោងសំរាក់ខ្ញុំ និងបញ្ញាបានឡើងទៅកង់ទិនញ៉ាំអីជាមួយគ្នា គេបានសួរមកខ្ញុំ៖
"ពៅហា?"
"បាទមានការអីនិយាយមកបញ្ញា"
"អើរគឺថាខ្ញុំចង់ហៅបញ្ញាទៅលេងបុណ្យបច្ច័យយាយរបស់ខ្ញុំនៅឯកំពង់ចាម តើពៅមានពេលទំនេរទេ?"
"តើធ្វើនៅថ្ងៃណាដែរ?"
"អើរ...គឺនៅថ្ងៃអាទិត្យនេះឯង តែបើទៅគឺយើងទៅថ្ងៃសៅរ៏"
"ហ៊ឹម...ល្អតើ! ខ្ញុំទំនេរ ខ្ញុំអាចទៅជាមួយបញ្ញាបាន"
បញ្ញាអរ ហើយញញឹមមិនឈប់សោះ ខ្ញុំនិយាយទៅបញ្ញាបន្ត៖
"តើនេះមានរឿងអ្វីផ្សេងទៀតមែនទេ? មើលទៅដូចជាមានរឿងសប្បាយចិត្តមែនទេ?"
"គឺថាសប្បាយចិត្តដែលពៅអាចទៅលេងផ្ទះស្រុកកំណើតខ្ញុំនឹងណា ចាំខ្ញុំណែនាំពៅអោយស្គាល់ញ្ញាត្តិមិត្តបងប្អូនរបស់ខ្ញុំនៅទីនោះណា"
"អូ! ខ្ញុំក៏ចង់បងប្អូនរបស់បញ្ញាដែរណា! អេ! នេះតើបញ្ញាចង់ញ៉ាំអីដែរ? ប្រញាប់កម្ម៉ង់គេអោយលឿនទៅ តិចដល់ម៉ោងវិញចូលមិនទាន់គេ"
"រវល់តែសប្បាយចិត្តភ្លេចគិតរឿងឃ្លានទៅហើយ ហាហាហា"
ពេលវេលាកំណត់បានមកដល់ ខ្ញុំនិងបញ្ញាធ្វើដំណើរទៅស្រុកកំណើតគេដោយជិះរថយន្តរបស់ប៉ាគេ។ ពួកខ្ញុំអង្គុយកៅអីក្រោយជាមួយគ្នា តាមផ្លូវមានរឿងជាច្រើននិយាយគ្នាបណ្តើរមើលទេសភាពបណ្តើរ ពេលខ្លះនិយាយដល់រឿងសប្បាយនាំគ្នាសើចយ៉ាងរីករាយ ពេលខ្លះក៏ស្ងាត់ខ្ញុំគេងលើស្មាររបស់គេចំនែកគេវិញផ្អៀកមកលើខ្ញុំដូចគ្នា។ ទៅដល់ស្រុកកំណើតគេបងប្អូនគេពិតជារួសរាយរាក់ទាក់ចំពោះភ្ញៀសខ្លាំងណាស់ ខ្ញុំពិតជាចូលចិត្តគ្រួសាររបស់បញ្ញាខ្លាំងណាស់ នេះបើខ្ញុំអាចក្លាយជាសមាជិករបស់គ្រួសារគេមិនដឹងល្អយ៉ាងណាទេណ៎រ!!? ហេហេហ ស្រម៉ៃជ្រុលពេកហើយ ពេលល្ងាចបន្តិច បញ្ញាយកម៉ូតូដុបខ្ញុំទៅលេងចំការរបស់គេ អីយ៉ា! ទីនោះមានទេសភាព បរិយាកាសល្អណាស់នាពេលល្ងាច ពួកខ្ញុំអង្គុយលើម៉ូតូមើលថ្ងៃលិចនៅចុងដាច់សន្លឹមកន្ទុយភ្នែក។ បញ្ញានិយាយមកខ្ញុំ៖
"ពៅ!?"
"បាទ! តើមានរឿងអ្វីមែនទេ?"
"ពៅដឹងមែនទេ ថាខ្ញុំជាមនុស្សប្រុសខ្ទើយ?"
"តើវាយ៉ាងម៉េច?"
"ពៅមិនប្រកាន់ខ្ញុំទេមែនទេ?"
"តើមានរឿងអ្វីដែលត្រូវប្រកាន់រើសអើងនោះ សំខាន់បញ្ញាជាមនុស្សល្អគួរអោយចង់រាប់អាន"
"ខ្ញុំអរគុណពៅខ្លាំងណាស់!!! តែខ្ញុំមានរឿងមួយទៀតចង់និយាយប្រាប់ពៅ"
ខ្ញុំក្រឡេកមើលមុខរបស់បញ្ញាហើយសួរ៖
"តើបញ្ញាចង់និយាយអ្វីជាមួយខ្ញុំ?"
"អើរគឺថា ខ្ញុំលួចស្រលាញ់ពៅយូរមកហើយ"
ខ្ញុំសំលឹងមុខបញ្ញា ហើយគិតក្នុងចិត្ត នេះទង្វើរស្និទ្ធស្នាល់គ្នាដល់ថ្នាក់នេះហើយគេគិតថាពួកយើងជាមិត្តឬ? អ្នកណាក៏និយាយថាពួកយើងជាសង្សារហើយដែរ តែមិនអីទេព្រោះពួកខ្ញុំមិនដែលនិយាយពាក្យស្រលាញ់ដាក់គ្នា គ្រាន់តែបង្ហាញតាមភាពស្និទ្ធស្នាល។ បញ្ញាឃើញខ្ញុំសំលឹងមុខគេបែបនេះគេញ័រ និយាយយ៉ាងលឿន៖
"ខ្ញុំសង្ឃឹមថាពៅមិនប្រកាន់ទេណា នេះអើរ...ខ្ញុំ...ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់និយាយពាក្យក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំប្រាប់ទៅពៅ...ហើយ..."
ខ្ញុំចាប់ទាញគេមកថើបមួយខ្សឺត រួចនិយាយតប៖
"ប៉ុណ្ណឹងបានទេ?"
បញ្ញាងក់ក្បាល ហើយនិយាយដាច់ៗ៖
"បាទ!..បាទ!"
ពួកយើងសើចរីករាយជាមួយគ្នា អង្គុយអោបចង្កេះគ្នាមើលថ្ងៃលិចផុត រួចគេក៏ឌុបខ្ញុំត្រលប់មកផ្ទះរោងបុណ្យវិញ។ ក្រោយពីងូតទឹក និងបរិភោគអាហារពេលល្ងាចជាមួយក្រុមគ្រួសារគេរួចហើយ ខ្ញុំនិងបញ្ញាត្រូវគេងបន្ទប់តែមួយ នោះជាបន្ទប់របស់បញ្ញាមានគ្រែតូចមួយ តែខ្ញុំនិងបញ្ញាអាចគេងជាមួយគ្នាបានយ៉ាងស្រួលព្រោះគិតថាយប់នោះត្រូវគេងអោបគេអោយណាណីម្តង។ និយាយដល់ពេលដែលត្រូវឡើងគ្រែវិញដំបូងគិតថាគ្រាន់តែគេងអោបគ្នាលេងៗទេ តែពេលនោះមកដល់ខ្ញុំនិងបញ្ញាមិនអាចទប់អារម្មណ៏បានឡើយ បញ្ញានិយាយមកខ្ញុំមុន៖
"ពៅតើខ្ញុំអាចអីអីជាមួយពៅបានទេ?"
"មានអីមស់!"
និយាយហើយខ្ញុំថើបអោបរឹតគ្នា ដៃរបស់ទាំងគូររបស់គេលូកអង្អែលរាងកាយរបស់ខ្ញុំ ហើយលូកចូលទៅក្នុងខោរបស់ខ្ញុំចាប់អាវុធរបស់ខ្ញុំត្រដុសក្នុងខោតែម្តង ចំនែកខ្ញុំវិញអោបគេយ៉ាងនែនរួចអង្អែលខ្នងគេអូសចូលទៅក្នុងខោគេចាប់ច្របាច់សាច់គូទនែនទន់ល្វើយរបស់គេ។ ខ្ញុំចាប់ដោះអាវបញ្ញាចេញសន្សឹមៗ សាច់ដុំរបស់បញ្ញាថ្វីត្បិតតែតូចជាបងដាងតែចាត់ទុកថាគ្រាន់បើ ខ្ញុំអោនទៅច្រមុជឆ្មួលក្លៀករបស់គេដែលមានក្លិនក្រអូបឆ្ងុយ ហើយរុលទៅខាំលិទ្ធចុងសុដន់របស់បញ្ញាទាំងសងខាង។ បញ្ញាញ័រក្តៅខ្លួនស្ទីងៗ គេចាប់សម្រាតខោរបស់គេដល់ចុងជើងអាប្អូនរបស់បញ្ញាកំពុងតែខឹងបាស់កោងឡើងមកផ្ចិត ខ្ញុំក៏ថើបសើរៗអូសតាមក្បាលពោះ មកដល់អាប្អូនរបស់បញ្ញាតែម្តង នេះគ្រាន់តែអណ្តាតរបស់ខ្ញុំប៉ះជាមួយអាប្អូនគេបន្តិចសោះគេភ្ញាក់ពើតខ្លួនឡើងកោង ដៃគេចាប់ស្មាររបស់ខ្ញុំយ៉ាងនែន ថ្ងូរហ៊ឹសៗ! ខ្ញុំបៀមអាប្អូនរបស់បញ្ញារហូតគេបញ្ចេញទឹករំអិលថ្លាខាប់ចេញមក រួចខ្ញុំក៏យកដៃមកចាប់អង្អែលគល់ប្រដាប់របស់បញ្ញា អង្អែលទៅគល់ភ្លៅ ចាប់ច្របាច់សាវម៉ៅរោមខ្មៅរបស់គេថ្នមៗ។ បញ្ញាបង្វែលខ្លួនគេងផ្គាប់ ខ្ញុំចាប់ថើបពីភ្លៅខាងក្រៅមួយខ្សឺតៗអូសទៅដល់សាច់គូទសរលោងរបស់បញ្ញា ហើយបន្តទៅដល់ខ្នង បន្ទាប់មកស្លាបប្រចៀវរបស់គេ ចុងក្រោយកញ្ចឹងករខាងក្រោយ រួចក៏ថើបតាមគុម្ពត្រចៀកអូសទៅម៉ាត់របស់បញ្ញា។ ខ្ញុំសន្ធប់ពីលើខ្លួនប្រាណកំណាន់ចិត្តថ្មីម្នាក់នេះ អាវុធរបស់ខ្ញុំស៊កត្រដុសជាមួយភ្នំសំលីរបស់គេទៅមកៗយឺត បញ្ញាគេងបន្ទោរសំលេងហ៊ឹសៗរហឹម ខ្ញុំយកម្រាមដៃមួយស៊កចូលទៅក្នុងរន្ធគូទរបស់បញ្ញា ចំនែកបញ្ញាវិញបញ្ចេញប្រត្តិកម្មភ្លាមហើបគូទឡើងខ្ពស់បន្តិច។ ខ្ញុំនិយាយទៅបញ្ញា៖
"មានទឹករំអិលទេ?"
"ហ៊ឹម! មិនមានទេ ប្រើឡេរជំនួសបានទេ?"
"ល្អ! ទុកនៅណា"
"លើតុក្បែរគ្រែហ្នឹង!"
និយាយរួចបញ្ញាចង្អុលទៅដបឡេរលាបខ្លួនរបស់គេ ខ្ញុំក្រោកទៅយកដប់ឡេរនោះមកទុកក្បែរខ្លួន។ ពួកយើងបន្តរការសប្បាយបន្តរទៀត ខ្ញុំឈរអោយបញ្ញាលិទ្ធជញ្ជក់ការ៉េមសាច់របស់ខ្ញុំ ហ៊ឹម! បញ្ញាពិតជាមិនអន់ទេថ្វីដៃល្អណាស់ ជញ្ជក់គ្រលៀសអណ្តាតរហ័សធ្វើអោយខ្ញុំស្រើបស្រាល បំបាស់សាច់ដុំអាវុធខ្ញុំញឹកញយណាស់។ រួចរាល់ហើយបញ្ញាក្រោកឡើងមកជញ្ជក់ម៉ាត់ខ្ញុំយ៉ាងផ្អែមល្ហែម ខ្ញុំវិញក៏តបតរវិញដោយមិនអោយអន់ចិត្តឡើយ។ គេអោបទាញខ្ញុំអោយលត់ជង្គង់ចុះ ហើយក្រសោបខ្ញុំគេងទៅលើរាងកាយគេ ខ្ញុំក៏ចាប់លើកជើងរបស់បញ្ញាទាំងពីរឡើងលើហើយលិទ្ធបៀមអាវុធរបស់បញ្ញាជាថ្មី រួចលិទ្ធមកដល់រន្ធគុហាក្រោមរបស់គេ ខ្ញុំពិតជាមិនខ្ពើមរអើមរបស់គេឡើយព្រោះបរិវេនរន្ធគុហានោះមិនមានរោមដុះឡើយ។ បន្ទាប់ពីលិទ្ធសើមជោគអស់ហើយ ខ្ញុំទាញឡេររបស់បញ្ញាមកលាប់រន្ធគូទអោយគេ ឡេរត្រជាក់ៗធ្វើរន្ធគុហាគេរឹតតែសើមរអិលហើយធ្វើចលនាខ្ចិបបិទខ្ចិបបើក។ ខ្ញុំលូកម្រាមដៃចង្អុលរបស់ខ្ញុំចូលទៅថ្នមៗ យឺតៗ ចូលទៅយ៉ាងងាយស្រួល បញ្ញាមិនមានម៉ាត់កអ្វីឡើយក្រៅពីគេងសម្ងំថ្ងូរហ៊ឹសៗតិចៗ។ ខ្ញុំក៏ស្រោមដែលដាក់តាមខ្លួនមកបំពាក់អោយអាវុធរបស់ខ្ញុំដែលឡើងរឹងចេញសសៃខៀវប៉ោងចេញមក ក្រោយពីពាក់រួចរាល់ហើយខ្ញុំយកឡេរមកលាបពីលើស្រោមបន្ថែមទៀត ព្រោះវាអាចសំរួលដល់ការរុលចូលទៅក្នុងរន្ធគុហារបស់បញ្ញាបន្តិចទៀតនេះ។ ពេលដែលអាវុធខ្ញុំរុលចូលបន្តិច បញ្ញាស្ទុះរុលខ្លួនឡើងលើបន្តិច តែខ្ញុំកាន់ចង្អេះគេជាប់ហើយបន្តស៊កអាវុធរបស់ខ្ញុំរហូតដល់គល់ បញ្ញាថ្ងូរអូយ! តែមិនកំរើកខ្លួនខ្លាំងឡើយ តែក្រោយពេលដែលអាវុធរបស់ខ្ញុំចូលក្នុងខ្លួនគាត់មួយសន្ទុះមក បញ្ញាក៏មានភាពស៊ាំជាមួយអាវុធរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏អាចធ្វើចលនាបានដែរ។ ខ្ញុំចាប់ជើងរបស់បញ្ញាដាក់លើភ្លៅរបស់ខ្ញុំទាំងសងខាងហើយអោនទៅថើបតាមកញ្ចឹងកររបស់បញ្ញា ចំនែកចង្កេះរបស់ខ្ញុំរែងទៅមុខទៅក្រោយយឺតៗ អាវុធរបស់ខ្ញុំវិញរុលចេញចូលក្នុងគុហារបស់បញ្ញាតាមចង្វាក់ចង្កេះរបស់ខ្ញុំដូចគ្នា។ ចលនាពីយឺតទៅលឿនរបស់ខ្ញុំ ធ្វើអោយបញ្ញាបុកពោះផឹបៗ គេថ្ងូររហ៊ឹសមិនដាច់សូរ យូរស្រែកចេញមកខ្លាំងម្តង តែរាល់ពេលដែលគេស្រែកចេញមករាងខ្លាំងបន្តិចខ្ញុំស្ទុះទៅជញ្ជក់ម៉ាត់របស់គេភ្លាមដើម្បីបំបិទសំលេងនោះខ្លាចអ្នកខាងក្រៅបន្ទប់ឆ្ងល់។ មិនយូរប៉ុន្មានផងខ្ញុំបានបញ្ចេញទឹកលើកទី១រួចទៅហើយ តែអាវុធរបស់ខ្ញុំនៅតែមិនទាន់ស្រាក់ស្រាននៅឡើយទេ ចំនែកបញ្ញាក៏មិនបានដឹងថាខ្ញុំបានសំរេចគោលដៅហើយដែរ ខ្ញុំប្រាប់អោយបញ្ញាក្រោកមកអង្គុយពីលើខ្ញុំវិញ៖
"បញ្ញា! ក្រោកឡើងមកអង្គុយពីលើខ្ញុំមក"
និយាយរួចខ្ញុំចាប់ក្រសោបបញ្ញាអោយក្រោកអង្គុយពីលើខ្ញុំ ចំនែកខ្ញុំវិញជាអ្នកគេងយកកំលាំងម្តង។ បញ្ញាពេលដែលរៀបចំខ្លួនអង្គុយស្រួលបួលហើយគាត់រែងចង្កេះទៅមុខទៅក្រោយ ដៃរបស់គាត់អង្អែលដើមទ្រូងខ្ញុំចុះឡើង ចំនែកខ្ញុំគាត់បិទងើយមុខឡើងលើមើលទៅដូចជាស្រណុកខ្លាំងណាស់ ចំនែកឯខ្ញុំវិញដៃកាន់សាច់គូទរបស់បញ្ញាជួយរុញចង្កេះគេទៅមក។ អស់ពីរែងចង្កេះបញ្ញាចាប់ផ្តើមលោតវិញម្តង គេលោតចុះឡើងពីលើខ្ញុំដូចកំពុងតែជិះសេះដែរ រាល់ពេលដែលសាច់គូទរបស់គេមកប៉ះជាសាច់ភ្លៅរបស់ខ្ញុំបញ្ចេញសំលេងផ្លាប់ៗ ផ្លាច់ៗ។ ពេលខ្លះខ្ញុំចូលរួមជាមួយបញ្ញាដែរ ដោយហើបចង្កេះឡើងលើពេលខ្លះសាច់របស់ពួកយើងជួបគ្នាក្នុងផ្ទៃអាកាសលាន់សំលេងផ្លាប់ខ្ទរឡើង តែខ្ញុំពេលខ្លះបន្ថយកំលាំងដែរព្រោះគិតថាខ្លាចអ្នកខាងក្រៅលឺ។ ខ្ញុំចាប់អាវុធរបស់បញ្ញាមកសាប់យ៉ាងញ៉ាប់ដៃ បញ្ញាចំហរម៉ាត់ថ្ងូរហ៊ឹសៗ តាមចង្វាក់ដៃរបស់ខ្ញុំ ប្រហែលជាមួយនាទីសោះទឹកសរខាប់បាញ់ឆ្វាចមកដល់ម៉ាត់របស់ខ្ញុំ រាយបាយតាមចង្អូរទ្រូងរហូតដល់ក្បាលពោះរបស់ខ្ញុំ។ បញ្ញាដង្ហកខ្យល់ផ្តួលខ្លួនគេមកលើខ្ញុំ ចំនែកខ្ញុំប្រញ៉ាប់ប្រញាល់ដេញតាមបញ្ញាដែរ ខ្ញុំរែងចង្កេះយ៉ាងញ៉ាប់ អាវុធរបស់ខ្ញុំរុលកាន់តែឡើងដូចគ្នាដែរ បញ្ញាបិទភ្នែកថ្ងូរអូយៗ អឹក! តែមិនធ្វើអោយបញ្ញាពិបាកយូរឡើយទឹកកាមលើកទី២របស់ខ្ញុំបានបញ្ចេញមក អាវុធរបស់ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមថយថមកំលាំង មាឌវាក៏បង្រួមធម្មតាវិញ តែខ្ញុំមិនទាន់បានដកវាចេញពីក្នុងខ្លួនបញ្ញាទេ ព្រោះថាកំពុងតែគេងអោបគ្នាយ៉ាងអស់កំលាំង។ បញ្ញាបិទភ្នែកនិយាយជាមួយខ្ញុំ៖
"ពៅគិតថាខ្ញុំងាយណាស់មែនទេ?"
"ម៉េចបានសួរចឹង? តែខ្ញុំគិតថានេះគ្រាន់តែជាការបញ្ចេញអារម្មណ៏ពិតរបស់បញ្ញាថាស្រលាញ់ខ្ញុំខ្លាំង ព្រោះហានលះបង់ខ្លួនអោយខ្ញុំបែបនេះទៅហើយ"
និយាយចប់ពួកយើងមើលមុខញញឹមដាក់គ្នា រួចហើយខ្ញុំចាប់ចង្កេះគេហើបខ្ពស់រួចក៏ដកអាវុធរបស់ខ្ញុំចេញ ហើយពួកយើងក៏ក្រោកទៅលាងខ្លួនអោយគ្នាក្នុងបន្ទប់ទឹក។ ក្រោយមកក៏គេងអោបគ្នាយ៉ាងមានក្តីសុខ ក្រោយពីយប់នោះមកភាពស្និទស្នាលរបស់ពួកយើងក៏កាន់តែមានខ្លាំងឡើង រហូតមិត្តភក្តិខ្លះគេដឹងដោយការកត់សំគាល់ទៀតផង តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំ នឹងបញ្ញាមិនខ្វល់ សំខាន់ពួកយើងស្រលាញ់មានពេលជាមួយគ្នា ហើយម្យ៉ាងខ្ញុំនិងគេស្មោះត្រង់នឹងគ្នាណាស់។ ហ្អេរ! និទានចប់ហើយមានអ្នកខ្លះចេញទឹក អ្នកខ្លះក្តៅស្លឹកត្រចៀក អ្នកខ្លះកំពុងគិតថាអានហើយទៅបន្ទប់ទឹក ចំនែកអ្នកខ្លះទៀតកំពុងតែស្រាតគេងលើគ្រែអានរឿងបណ្តើរ សាប់លេងបណ្តើរ ហេហេហេ និយាយលេងទេ តែបើធ្វើមែនក៏ពៅមើលមិនឃើញដែរ មិនចឹងហ៎រ? ជាចុងក្រោយសុំទោសផងព្រោះរវល់ជាមួយការងារ និងការរៀនសូត្រ ព្រោះគិតថាខ្ញុំអាយុច្រើនល្មមដែរហើយគួរតែរកចំនាញដាក់ខ្លួនដើម្បីបន្ថយបន្ទុកគ្រួសារ។ សំណាងល្អគ្រប់គ្នាណាមិត្តអ្នកអាន ខុសទាស់ត្រង់ណាសូមជួយខំមិនកែសំរួលអោយផង ពីអ្នកនិពន្ធខ្សោយអក្សរសាស្ត្រប្រុសពៅ។
ចប់
