ម៉ឹងៗៗៗ! សំលេងជួងបន្លឺរឡើងនាវេលាពេលល្ងាច ទីធ្លាសាលាដែលកំពុងតែស្ងាតជ្រងំបែរជាមានមនុស្សម្នាចេញមកដើរខ្វាត់ខ្វែង ខ្លះដើរ ខ្លះរត់ដេញប្រលែងគ្នា ខ្លះទៀតស្ថិតក្នុងថ្នាក់រៀននៅឡើយ តែភាពអ៊ូអរនាពេលល្ងាចដូច្នេះមិនបានយូរទេ ទីធ្លារទាំងមូលបែរជាស្ងាត់ទៅវិញ។ បញ្ញាសិស្សថ្នាក់ទី១២ កំពុងតែស្ពាយសំពាធដើរសំដៅទៅរថយន្តរបស់ខ្លួន វិបុលសំលាញ់របស់បញ្ញារត់ត្រហេបត្រហប់តាមពីក្រោយបញ្ញាហើយស្រែក៖
"បញ្ញាចាំគ្នាផង គ្នាទៅជាមួយឯងដែរ"
បញ្ញាងាកក្រោយហើយញញឹមទទួលមិត្តរបស់ខ្លួន៖
"អឺ! តោះឡើងឡានទៅប្រញាប់ទៅផ្ទះវិញព្រោះគ្នាឃ្លានបាយហើយ"
អ្នកទាំង២ ឡើងឡានហើយបើកចេញទៅ។ តាមផ្លូវឡានកំពុងតែបរទៅមុខស្រាប់ឡាន់បែកកង់ បញ្ញាចតនៅខាងកៀនផ្លូវ ក្រោយមកមានមនុស្ស៣-៤នាក់យកកំភ្លើងមកផ្ជង់បញ្ញានិងវិបុល ហើយចាប់អ្នកទាំង២ ឡើងឡានមួយផ្សេងទៀត។ ពេលឡើងឡានពួកជនពាល់ទាំងនោះបានវាយបញ្ញានិងវិបុលអោយសន្លប់រួចចងអ្នកទាំង២ជាប់ បន្ទាប់មកបើកឡានចេញទៅទីកន្លែងមួយដែលឆ្ងាយដាច់ស្រយាលមួយ។ ក្នុងចំនោមជនពាលទាំងបួនមានបុរសម្នាក់មាឌធំដំបងអង្គុយកៅអីខាងមុខ ហើយក៏ជាមេរបស់បុរស៣នាក់ដទៃទៀតនាយមានឈ្មោះថាឆេង។
ចំនែកម្នាក់កំពុងបើករថយន្តមានឈ្មោះថាពុធ ចំនែក២នាក់ទៀតដែលអង្គុយខាងក្រោយជាមួយបញ្ញានិងវិបុលមានឈ្មោះថាដា និងជា។ ក្រោយពីបើកឡានជាង៣ម៉ោង ពួកគេបាននាំបញ្ញានិងវិបុលមកដល់ផ្ទះមួយមានសភាពចាស់ទ្រុឌទ្រោមស្ថិតក្នុងព្រៃមួយ ពួកគេបានយកបញ្ញានិងវិបុលទៅចាក់សោរទុកក្នុងបន្ទប់មួយ។ ហើយពួកគេមកជួបជុំគ្នាក្នុងបន្ទប់ធំមួយដែលនៅខាងមុខបន្ទប់ដែលឃុំខ្លួនជនរងគ្រោះទាំង២ បន្ទាប់ពីចាក់សោរបន្ទប់ហើយជាប្រាប់ទៅបងធំរបស់ខ្លួន៖
"លោកបងខ្ញុំបានចាក់សោពួកវាទុកក្នុងបន្ទប់រួចរាល់អស់ហើយ តើឥឡូវយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចទៀត?"
ឆេងនិយាយទៅជាវិញ៖
"ហឹសហឹស! ល្អ ពួកឯងសំរាក់សិនចុះ ពួកយើងរងចាំទូរសព្ទរបស់ម៉ែអាបញ្ញាវាតេមក"
ដានិយាយទៅឆេង៖
"លោកបងចុះអាម្នាក់ទៀតនោះ?"
ឆេងតប៖
"កុំទាន់ធ្វើអីវា! វាអាចមានប្រយោជន៏សំរាប់យើងពេលក្រោយ"
និយាយចប់ទូរសព្ទចាប់រោទន៏ឡើង ឆេងលោកទូរសព្ទហើយនិយាយ៖
"អាឡូ! ជំរាប់សួរអ្នកស្រីចិន្តា"
អ្នកស្រីចិន្តាភ្ញាក់ផ្អើលមានមនុស្សលើកទូរសព្ទរបស់កូនព្រោះនិយាយ រួចអ្នកស្រីសួរទៅម្ចាស់សំលេងក្នុងទូរសព្ទ៖
"តើលោកជាអ្នកណា? ហេតុអ្វីលោកលើកទូរសព្ទកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ? តើកូនខ្ញុំនៅឯណា?"
ឆេតសើចហើយនិយាយតប៖
"ហ្អេរ...! សួរច្រើនម្លឹងៗឆ្លើយមួយមុនទៅ តែកុំទាន់ចង់ដឹងអី ពេលនេះកូនអ្នកស្រីស្ថិតក្នុងទ្វាមជ្ឆរាជ បើអ្នកស្រីមិនប្រគល់លុយ ៥០ម៉ឺនដុល្លាសំរាប់ខ្ញុំទេ អ្នកស្រីត្រៀមទទួលសាក់សពរបស់កូនអ្នកស្រីទៅផ្ទះវិញចុះ"
អ្នកស្រីចិន្តាតបវិញយ៉ាងរន្ធត់៖
"បាន! បាន! តែ..តែកុំធ្វើបាប់កូនរបស់ខ្ញុំអោយសោះ តើលោកអោយខ្ញុំយកលុយទៅប្រគល់អោយលោកនៅឯណា?"
ឆេងប្រាប់អ្នកស្រីចិន្តាពីទីតាំងដែលខ្លួនត្រវទៅទទួលលុយ ហើយគំរាមអ្នកស្រីហាមមិនអោយប្រាប់ប៉ូលីសពីរឿងកូនអ្នកស្រីទេបើមិនចឹងទេគេនឹងសំលាប់បញ្ញាចោល។ និយាយពីស្ថានភាពរបស់បញ្ញានិងវិបុលវិញអ្នកទាំង២ជាប់ចំនង បញ្ញានៅតែសន្លប់មិនដឹងខ្លួន ចំនែកវិបុលវិញកំពុងព្យាយាមរើរបំរាស់ចំនងតែមិនអាចរើររួចឡើយព្រោះថាខ្សែរនោះចងតឹងខ្លាំងណាស់។ រើរអស់ចិត្តហើយវិបុលបានដាសបញ្ញា៖
"បញ្ញា? បញ្ញា? តើឯងយ៉ាងម៉េចទៅហើយ? បញ្ញា! ឆាប់ដឹងខ្លួនឡើង"
បញ្ញាបើកភ្នែកសឹមៗ ហើយឆ្លើយទៅវិបុលវិញ៖
"អូយ!! គ្នាមិនអីទេ។ ចុះឥឡូវពួកយើងនៅកន្លែងណា? ហើយពួកនោះទៅណាអស់ហើយ?"
វិបុលតប៖
"ខ្ញុំមិនដឹងទេ ពេលខ្ញុំដឹងខ្លួនពួកយើងនៅក្នុងបន្ទប់នេះទៅហើយ ចំនែកពួកវាបានចេញទៅក្រៅអស់ហើយ។ ខ្ញុំណាស់ហេតុអ្វីបានជាពួកនោះចាប់យើងចឹង?"
បញ្ញាក្រវីក្បាលឆ្លើយ៖
"គ្នាក៏មិនដឹងដែរ ប្រហែលពយកយើងត្រូវចាប់ជំរិតទេដឹង?"
វិបុលយល់ស្រប រួចនិយាយបន្តរ៖
"តែគ្រួសារគ្នាមិនមែនអ្នកមានហេតុអ្វីក៏គ្នាត្រូវចាប់ខ្លួនដែរ?"
បញ្ញាតប៖
"អឺរ! ប្រហែលជាថ្ងៃស៊យរបស់ឯងទេដឹង"
វិបុលតបវិញធ្វើមុខស្អុយ៖
"អឺរ! យ៉ាងម៉េចក៏យ៉ាងទៅ តែពួកយើងគួររកវិធីចេញពីកន្លែងនេះសិន"
កំពុងតែនិយាយគ្នានាយពុធដើរចូលមកកាត់ការសន្ទនារ។ ពេលឃើញនាយពុធភ្លាមអ្នកទាំង២ចាប់ផ្តើមមានការភ័យខ្លាចជាថ្មី នាយពុធបានចាប់វិបុលយកចេញទៅក្រៅ ពេលនោះនាយឆេតដើរចូលមកបន្ទប់ដែលឃុំខ្លួនបញ្ញា។ បញ្ញាភ័យខ្លាំងណាស់សួរទៅឆេង៖
"ពួកឯងយកវិបុលទៅណា? តើ..តើពួកឯងចង់បានអី?"
ឆេងសើចហើយតប៖
"ហាសហាស!!! កុំភ័យយើងមិនយកមិត្តរបស់ឯងទៅសំលាប់ចោលទេ គ្រាន់តែគ្នាយើងយកមិត្តឯងទៅកំដរការសប្បាយរបស់ពួកវាតែប៉ុណ្ណោះ"
បញ្ញាមើលមុខឆេងយ៉ាងភ័យក្លាចហើយបន្តរសួរ៖
"ហេតុ...ហេតុអីបានជាពួក...ពួកឯង...ចាប់យើង?"
ឆេងសើចលឺៗម្តងទៀត៖
"ហាសហាស! អាក្មេងល្ងង់យើងចាប់ឯងព្រោះចង់បានលុយមួយចំនួនតែប៉ុណ្ណោះ"
និយាយចប់ឆេងចាប់ថ្កាមរបស់បញ្ញាហើយនិយាយ៖
"មិត្តរបស់ឯងកំដរកូនចៅយើងចំនែកឯងត្រូវកំដរយើង ហាហាហា"
និយាយចប់ឆេងយកអណ្តាតទៅលិទ្ធថ្ពាល់ដ៏សរលោងរបស់បញ្ញា ចំនែកបញ្ញាបិទភ្នែកហើយភ័យខ្លាចជាទីបំផុត។ ឆេងប្រឡេះឡេវអាវរបស់បញ្ញាចេញអស់ ដើមទ្រូងសខ្ចីញ៉េញរបស់បញ្ញា ធ្វើអោយឆេងលិទ្ធម៉ាត់លិទ្ធក ពីទ្រូងទៅក្បាលពោះរាបស្មើររបស់បញ្ញាមានសាច់ដុំតូចល្មមអូសជាចង្អូរទៅក្នុងខោ។ បញ្ញាភ័យតក់ស្លត់ជាខ្លាំងហើយនិយាយទៅកាន់ឆេង៖
"ឯង...ឯងចង់ធ្វើអីយើង?"
ឆេងទះបញ្ញាមួយដៃបែកឈាមម៉ាត់ ហើយនិយាយទៅកាន់បញ្ញា៖
"ឯងចង់ដឹងខ្លាំងណាស់មែនទេអាល្អិត បន្តិចទៀតឯងដឹងហើយ"
បញ្ញាឈឺស្រែក និយាយអង្វរទៅជនឃោឃៅរឆេង៖
"អូយ! កុំ...កុំធ្វើអីខ្ញុំណា ខ្ញុំសុំអង្វរ..."
ពេលបញ្ញានិយាយចប់ហើយឆេងចាប់ចងបញ្ញាបញ្ឈរស្លាបសេកផ្អែកទៅហ្នឹងសសរផ្ទះ រួចនាយឆេងចាប់ផ្តើមថើបឆ្មួលកញ្ចឹងកររបស់បញ្ញា រួចថើបទៅបបូរម៉ាត់របស់បញ្ញាពេលនោះ បញ្ញាងាក់មុខចេញតែត្រូវនាយឆេងចាប់ថ្កាមជាប់ ហើយនាយឆេងខាំលិទ្ធបបូរម៉ាត់ដ៏ស្រទន់របស់បញ្ញា ដែលមានឈាមហូរព្រោះតែហឹង្សាររបស់នាយឆេងមុននោះ អណ្តាតរបស់ឆេងគ្រលៀសចុះឡើងក្នុងម៉ាត់របស់បញ្ញា ដៃម្ខាងទៀតរបស់ឆេងនាយលូកទៅចាប់ច្របាច់អាវុធសំងាត់បស់បញ្ញា បញ្ញាស្រែកយ៉ាងឈឺចាប់ពេលដែលឆេងច្របាច់ប្រដាប់ខ្លួនខ្លាំងពេក។ ឆេងបានចាប់មុខរបស់បញ្ញាងាកទៅចំហៀងហើយខ្លួនលិទ្ធនិងខាំស្លឹកត្រចៀករបស់បញ្ញាថ្នមៗ បញ្ញាបានត្រឹមបិទភ្នែកសំរក់ទឹកនេត្រាយ៉ាងឈឺចាប់។ បន្ទាប់ពីឆ្អែតឆ្អន់នឹងការថើបហើយនាយឆេងបានអោនទៅខាំលិទ្ធដើមទ្រូងសខ្ចីរបស់បញ្ញា ចុងដោះប្រុសក្មេងអាយុ១៨ម្នាក់នេះមូលក្រឡង់ក្រហមក្រម៉ៅមានរោម២-៣សរសៃដុះអមជុំវិញ នាយឆេងលិទ្ធក្បែរក្លៀករបស់បញ្ញា ចំនែកបញ្ញាចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៏ស្រាវស្រើបប៉ះរោមទាំងខ្លួនឯងភ័យនៅឡើយ។ នាយឆេងចាប់ផ្តើមលិទ្ធពីចុងដង្ហើមរបស់កំលោះក្មេងអូសចុះទៅក្បាលពោះរាប់ស្មើរ បន្ទាប់មកនាយឆេងក៏ចាប់សំរាតខោរបស់បញ្ញាចេញអស់ អាវុធតូចរបស់បញ្ញាកំពុងតែប៉ះលោតផ្ងក់ៗ ទោះម្ចាស់វាភ័យតែអាវុធរបស់គេមិនភ័យដូចម្ចាស់ទេ។ នាយឆេងចាប់ប្រដាប់របស់បញ្ញាហើយសាប់ចុះឡើង បញ្ញាព្រឹរសម្បុរពេញខ្លួន ហើយនិយាយសុំអង្វរនាយឆេង៖
"ឈប់ទៅខ្ញុំសុំអង្វរ កុំធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំ ហិហិ!"
នាយឆេងមិនស្តាប់ពាក្យអង្វរករបស់បញ្ញាទេ នៅតែបន្តរសកម្មភាពរបស់ខ្លួនយ៉ាងរោលរាល អាវុធរបស់បញ្ញាបានរីកមាឌរឹងពេញទំហឹងហើយ នាយឆេងអោនទៅខាំការ៉េមសាច់សនោះចូលម៉ាត់ទាំងមូលយ៉ាងឆ្ងាញ់ជក់ម៉ាត់។ ឆេងចាប់ប្រឆឹកការ៉េមសាច់ចុះឡើងទោះម្ចាស់ការ៉េមយំអង្វរយ៉ាងក៏មិនព្រមបញ្ឃប់សកម្មភាពនេះដែរ ឆេងលិទ្ធចុងការ៉េមរបស់កំលោះក្មេងពីចុងអូសទៅគល់ រួចអូសទៅដល់ផ្លែសាវម៉ៅក្រហមព្រឿងៗ រួចឆេងក៏ខាំលេបសាវម៉ាវនោះចូលម៉ាត់ទៀត ហើយខ្ជាក់ចេញវិញ បន្ទាប់មកលិទ្ធទៅគល់ភ្លៅ ឆេងចាប់ខ្ញាំបញ្ញាឡើងស្នាមភ្លៅទាំងសងខាង។ បញ្ញាចាប់ផ្តើមបាត់បង់អារម្មណ៏ដែលភ័យខ្លាចបន្តិចម្តង បែរជាមករមួលខ្លួនពេលដែលឆេងប្រលែងលេងជាមួយអាវុធរបស់ខ្លួនបែបនេះ។ ឆេងងើបស្រាតខោអាវខ្លួនឯងចេញអស់ បញ្ញាសំលឹងមើលឆេងទាំងអារម្មណ៏ភ័យខ្លាចលាយលំជាមួយអារម្មណ៏ស្រើបស្រាល ឆេងមានមាឌធំខ្ពស់ស្រលះ សាច់ដុំសងខាងរីកប៉ុនផ្លែត្រយ៉ងចេក ដើមទ្រូងហាប់នែនរលោងស្រិលដោយសារញើស សាច់ដុំ៦កង់របស់ឆេងលេចរូបរាងយ៉ាងច្បាស់ រន្ធផ្ចិតពទ្ធទៅដោយរូបសាក់ព្រះអាទិត្យ ចំនែកសាច់ដុំត្រង់ចង្អេះអូសទៅក្រោមយ៉ាងសិចស៊ី ត្រង់ចង្អេះខាងស្តាំមានសាក់រូបនាគក្បាលហាម៉ាត់ទៅចំថ្ងាសខាងក្រោម ចំនែកខ្លួននាគអូសទព្ធជុំវិញភ្លៅខាងស្តាំ។ ចំនែកនាគរាជពិតប្រាកដរបស់ឆេងវិញវែងរឹងកោងឡើងលើ ស្បែកគ្រប់ចង់ត្រម៉ែងរលាត់អស់លើខ្លួននាគរាជនោះចេញសរសៃធំៗ ឆេងចាប់អាននាគរាជរបស់ខ្លួនទៅត្រដុសជាមួយអាវុធរបស់បញ្ញា បន្ទាប់មកនាយចាប់នាគរាជរបស់ខ្លួននិងការ៉េមរបស់បញ្ញាក្តាប់ក្នុងដៃហើយសាប់ចុះឡើង។ ឆេងថ្ងូរចេញខ្យល់សឺតៗ ហើយនិយាយទៅកាន់បញ្ញា៖
"យ៉ាងម៉េចអាល្អិត ឯងមានអារម្មណ៏យ៉ាងដែរ? បន្តិចទៀតយើងនាំឯងឡើងអោយដល់ឋានសួគ៌ជាមិនខានឡើយ ហាហាហា"
បញ្ញាបិទភ្នែកខាំម៉ាត់ប្រឹងទប់អារម្មណ៏ស្រាវស្រើបរបស់ខ្លួនតែដូចជាគ្មានបានការសោះ ព្រោះឆេងពិតជាជំនាញខ្លាំងណាស់ ម្យ៉ាងនេះជាលើកដំបូងរបស់បញ្ញាផងដែរដែលត្រូវគេធ្វើបែបនេះ។ ឆេងស្រាយចំនងអោយបញ្ញាហើយបញ្ញាអោយបញ្ញាបៀមនាគរាជរបស់ខ្លួន បើមិនចឹងទេគេនិងសំលាប់ចោលជាមិនខាន បញ្ញាបង្ខំចិត្តហាម៉ាត់ទៅលេបនាគរាជដែលកំពុងដំឡើងខ្លួនរឹងដូចផ្លែត្រឡាចទៅហើយ បញ្ញាលិទ្ធចុងក្បាលត្រម៉ែងនាគរាជរបស់ឆេងលិទ្ធពីផ្នែកខាងក្រោមអូសចុះឡើង ធ្ចើអោយនាយឆេងបញ្ជេញសំលេងសឺតៗយ៉ាងមានសេចក្តីសុខ។ បន្ទាប់ពីបៀមហើយឆេងបញ្ជារអោយបញ្ញាលត់ជង្គង់ហើយអោនទៅមុខរួចទយគូទឡើងបន្តិច ឆេងយកដៃទៅលូកអង្អែលរន្ធហ្ស៊ីនរបស់បញ្ញាចុះឡើង ហើយក៏លូកម្រាមដៃមួយចូលទៅ បញ្ញាដោយសារការឈឺទើបរើរឆ្វេងស្តាំ ពេលនោះឆេងគំរាម៖
"បើឯងហានតែកំរើកយើងនឹងបាញ់បំបែកក្បាលរបស់ឯងចោល"
បញ្ញាយល់ព្រមទ្រាំទាំងអារម្មណ៏ឈឺចាប់ និងភ័យខ្លាចគេសម្លាប់។ ឆេងលូកម្រាមដៃចូលសារជាថ្មី ហើយរុកចុះឡើងចេញចូលក្នុងគុហាបរិសុទ្ធរបស់បញ្ញា នាយឆេងបានបន្ថែមម្រាមដៃមួយទៀតចូលក្នុងគុហាបរិសុទ្ធនោះ បញ្ញាបានត្រឹមតែខាំម៉ាត់ស្រក់ទឹកភ្នែកដោយសារតែជាឈឺខ្លាំងព្រោះថាវាជាលើកដំបូង។ នៅពេលដែលរុករាញរន្ធគុហាបរិសុទ្ធបានមួយសន្ទុះ នាយឆេងក៏ចាប់ផ្តើមយកនាគរាជរបស់ខ្លួនទាំងធំ ទាំងវែងយកត្រដុសលើគូទរបស់បញ្ញា គ្រាន់តែឃើញសកម្មភាពនេះបញ្ញារឹតតែភ័យយំអង្វរឆេង៖
"បងខ្ញុំសុំអង្វរ ហិហិ! កុំដាក់ចូលក្នុងគូតរបស់ខ្ញុំបងហិហិ ខ្ញុំ...ខ្ញុំមិនអាចទ្រាំបានទេ ហិហិ"
ឆេងចិត្តដាច់មិនព្រមស្តាប់ការអង្វរកនេះឡើយ ហើយតបទៅបញ្ញា៖
"វាមិនឈឺទេ បន្តិចទៀតឯងនឹងពេញចិត្តវាជាក់ជាមិនខានឡើយ"
សំលេងសើចដែលគួរអោយខ្លាចរបស់ឆេងធ្វើអោយបញ្ញាលែងហានតវ៉ាអ្វីទាំងអស់ បានត្រឹមតែខាំម៉ាត់អត់ទ្រាំឈឺចាប់ដោយទង្វើរគំរក់របស់ឆេង។ ឆេងស្តោះទឹកម៉ាត់លើរន្ធគូទបរិសុទ្ធរបស់បញ្ញា បន្ទាប់មកនាយចាប់ញាត់នាគរាគរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងរន្ធតូចចង្អៀតនោះយាងកំរោល បញ្ញាស្រែកយ៉ាងឈឺចាប់ដៃទប់រួញពោះរបស់ឆេងចេញ តែត្រូវឆេងដាល់មួយដៃទៅក្បាលពោះធ្វើអោយបញ្ញារមួលទន់ខ្លួន ឆេងយកដៃទៅត្រកងចង្អេះរបស់បញ្ញាហើយចាប់ញាត់អាវុធរបស់ខ្លួនទៅក្នុងរន្ធដ៏តឹងចង្អៀតនោះដល់គុល។ បន្ទាប់មកឆេងចាប់ក្រសោបបញ្ញាឡើងមកអោប អង្អែលទ្រូងទន់ល្វើយជាមួយសាច់សដូចបណ្តូលចេក បញ្ញាលែងមានកំលាំអ្វីតបតរជាមួយឆេងដែលមានប្រៀបជាខ្លួនោះឡើយ។ ឆេងចាប់ផ្តើមធ្វើចលនាចង្អេះមួយៗ ដោយដកចេញហើយបុកចូលវិញមួយទំហឹង បញ្ញាបញ្ចេញសំលេងស្រាល់ៗ អឹសៗ រាល់ពេលដែលឆេងបុកចូលម្តងៗ ពេលកំពុងធ្វើចលនាដកចេញបុកចូលនោះឈាមរបស់បញ្ញាដែលកើតឡើងដោយសារការកកិតរបស់ស្បែកខាងក្នុងជាមួយនាគរាជរបស់ឆេងបានហូរចេញមកប្រឡាក់ភ្លៅរបស់ឆេង។ ឆេងឃើញហើយនិយាយ៖
"នៅហ្ស៊ីនមែនវើយ! បានសប្បាយដៃហើយអញយប់នេះ"
និយាយចប់ឆេងចាប់ផ្តើមធ្វើចលនាលឿនទៅៗ មិនសំចៃដៃចំនែកបញ្ញាដោយទទួលរងការឈឺចាប់មិនបានក៏សន្លប់បាត់ស្មារតីផ្អែកលើខ្លួនប្រាញរបស់ជនសាហាវឆេងម្នាក់នេះ។ ឆេងអោបបញ្ញាជាប់ជើងម្ខាងលត់ជង្គង់ ជើងម្ខាងបញ្ឈរដៃអោបបញ្ញាជាប់នាយរែងចង្កេះយ៉ាងញាប់ស្មិញ បន្ទាប់ពីមានអារម្មណ៏ថាហត់នាយក៏ផ្តេកបញ្ញាអោយដេកផ្ងារ ហើយនាយចាប់លើកជើងរបស់បញ្ញាឡើងលើរួចហើយក៏ចាប់ញាត់នាគរាជរបស់ខ្លួនចូលក្នុងរន្ធដែលមានឈាមប្រឡាក់របស់បញ្ញាម្តងទៀត។ បន្ទាប់ពីដាក់ចូលហើយនាយក៏រែងចង្កេះម្តងទៀត ពេលដែលកំពុងធ្វើចលនាចង្កេះនោះនាយអោនទៅលិទ្ធចុងដោះក្មេងខ្ចីរបស់បញ្ញា ហើយទៅខាំបបូរម៉ាត់របស់បញ្ញាដែលកំពុងសន្លប់មិនដឹងខ្លួន ដៃអង្អែលភ្លៅសខ្ចីទន់ដូចជើងមនុស្សស្រី បន្ទាប់មកនាយអង្អែលអូសទៅក្បាលពោះរលោងស្រិលរបស់បញ្ញា។ ឆេងបានប្តូរកាយវិការរបស់បញ្ញាដោយអោយបញ្ញាគេងចំហៀង ហើយនាយអង្គុយលត់ជង្គង់ពីក្រោយ ឆេងចាប់ហែកសាច់គូទរបស់បញ្ញាចេញដើម្បីងាយស្រួលមើលរន្ធដែលតឹងដូចកៅស៊ូប្រឡាក់ឈាមមួយនេះអោយច្បាស់ បន្ទាប់មកនាយក៏ញាត់នាគរាជចូលសារជាថ្មី ឆេងរែងចង្កេះរហូតចេញទឹកក្នុងរន្ធបរិសុទ្ធរបស់បញ្ញា។ បន្ទាប់ពីរំលោភរួចហើយឆេងក៏ចងបញ្ញាវិញ ចំនែកបញ្ញានៅតែសន្លប់មិនដឹងខ្លួនក្នុងបន្ទប់នៃផ្ទះចាស់មួយនោះ ក្រោយពីស្លៀកពាក់រួចនាយឆេងក៏បើកឡានចេញទៅក្រៅបាត់។ ចំនែកវិបុលវិញកុំឡង់ពេលដែលឆេងចាប់រំលោភបញ្ញាក្នុងបន្ទប់នោះនាយក៏កំពុងតែជួបបញ្ញាដូចគ្នាជាមួយបញ្ញាដែរ តើវិបុលនឹងប្រឈមមុខជាមួយកូនចៅនាយឆេងយ៉ាងម៉េច? ចាំប្រុសពៅរកនឹកកុហកឃើញសិនណា។ ចឹងកុំភ្លេចរងចាំអានភាគ២បន្តរទៀតណា។
