Tuesday, July 30, 2013
សុបិន្តសើមខោ
Saturday, July 27, 2013
លើកទីមួយ
កណ្តាលរាត្រីស្ងាត់ជ្រងំយូរៗម្តងទើបលើសំលេងរថយន្តមួយៗឆ្លងកាត់។ ភក្តីអង្គុយកាន់ដបស្រាក្រហមក្នុងរថយន្តទំនើបរបស់ខ្លួន នៅក្បែរកំលោះសង្ហារភក្តីគឺមង្គលដែលកំពុងតែអង្គុយធ្វើមុខក្រហមអៀនប្រៀននិងសង្សារថ្មីទើបស្គាល់គ្នាបាន១សប្តាហ៏។ ភក្តីចាប់ផ្តើមបើកចំរៀងបន្ទរក្នុងរថយន្តដើម្បីបង្កើនបរិកាយពេលនោះ សង្ហារនិយាយទៅមង្គល៖
"កើតអីហ្នឹង យើងមុខក្រហមម្ល៉េះ?"
មង្គលភ្ញាក់នឹងសំនួររបស់ភក្តី ហើយងាកទៅភក្តីតបយ៉ាងរដិបរដុប៖
"អើ...មិនអីទេ...គ្មានអី...គ្មានអីទេ...ម៉េចក៏...ម៉េចក៏សួរខ្ញុំចឹង?"
ភក្តីជ្រួញចិញ្ចើមហើយតប៖
"ប្រាកដថាមិនអីទេមែនទេ? ខ្ញុំគ្រាន់តែសួរព្រោះយើងដូចជាភ័យៗយ៉ាងម៉េចមិនដឹងទេ"
មង្គលធ្វើមុខមាំហើយតប៖
"មិន...មិនមានអីមែនណា! យី! ខ្ញុំមិនភ័យទេ ខ្ញុំមិនមែនកូនក្មេងឯណា"
ភក្តីសំលឹងមុខមង្គល ហើយខិតតិចៗទៅក្បែរមង្គល ចំនែកមង្គលវិញសំលឹងកែវភ្នែកភក្តីហើយថយតិចៗដែរ មង្គលថយរហូតប៉ះកញ្ចក់រថយន្ដ ឯភក្តីនៅតែរំកិលទៅជិតមង្គលរហូតមុខអ្នកទាំង២នៅមិនឆ្ងាយពី២សង់ទីម៉ែត្រផង។ មង្គលមុខក្រហមកាន់តែខ្លាំងបេះដូងលោតញញាប់ខុសចង្វាក់ភ្នែកសំលឹងទៅភក្តី ឃើញបែបនេះភក្តីសើចហើយនិយាយទៅមង្គល៖
Thursday, July 25, 2013
រសជាតិស្នេហ៏មួយយប់
ថ្ងៃនេះខ្ញុំពិតជារវល់ខ្លាំងណាស់ ហើយមានអារម្មណ៏ធុញថប់ជាខ្លាំងព្រោះតែសំពាធការងារមួយនេះដែរ។ ពេលល្ងាចខ្ញុំបានខលបបួលមិត្តភក្តិជិតស្និទ្ធខ្ញុំ 3-4 នាក់មកជុំគ្នាផឹកស៊ីហើយបន្តចូលក្លឹបរាត្រីដើម្បីកំសាន្តទៀតផង។ ថ្ងៃនោះខ្ញុំពិតជាផឹកជ្រុលបន្តិចហើយ តែខ្ញុំមិនខ្វល់ឡើយព្រោះខ្ញុំចង់សប្បាយ ពេលដែលគេចាក់បទញាក់កន្ត្រាក់អារម្មណ៏ភ្លាមខ្ញុំអូសដៃមិត្តភក្តិខ្ញុំទាំងអស់ឡើងរាំលេងកំសាន្ត។ ពេលដែលកំពុងរាំដោយសារតែខ្ញុំផឹកជ្រុលពេកទើបធ្វើអោយវិលមុខទន់ជង្គង់រកដួលភ្លាមៗនោះខ្ញុំស្រវ៉ាអោបទោងអ្នករាំនៅក្បែរនោះជាប់ ម្នាក់នោះគេក៏មិនថាអីទទួលត្រកងខ្ញុំជាប់ហើយសួរមកខ្ញុំដោយសម្តីស្រទន់៖
Tuesday, July 23, 2013
ពេលមួយខ្ញុំរត់ចេញពីផ្ទះ
ពេលកណ្តាលរាត្រីភ្លៀងរលឹមសស្រាក់បង្អុរចុះមក ខ្យល់បក់ខ្លាំងៗនាំយកភាពត្រជាក់មកប៉ះរាងកាយរបស់ខ្ញុំ តែខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៏ថាត្រជាក់ទាល់តែសោះ។ ខ្ញុំកំពុងតែរត់យ៉ាងលឿនស្រែករកអ្នកជួយ ព្រោះថាខ្ញុំកំពុងតែត្រូវដេញតាមដោយក្រុមក្មេងពាលមួយក្រុម៖
"ជួយផង! ជួយផង!...."
ប៉ុន្តែហាក់ដូចជាគ្មានអ្នកណាអើពើចេញមកជួយសោះ ខ្ញុំគិតតែពីរត់អោយផុតពីគ្រោះថា្នក់ដែលកំពុងតែជួបនេះហើយរួច។ រត់បណ្តើរងាកក្រោយបណ្តើរពួកវាកាន់ដំបងធំៗ ខ្ញុំពិតជាខ្លាចខ្លាំងណាស់ អ្វីដែលខ្ញុំគិតគឺរត់ទៅមុខ។ ដោយសារការភ័យខ្លាចខ្ញុំរត់មិនបានមើលមុខក្រោយទេ ពេលនោះខ្ញុំបានរត់ទៅបុកជាមួយម៉ូតូបងប៉ូលីសវ័យក្មេងម្នាក់ធ្វើអោយគាត់ដួលម៉ូតូ ពេលនោះស្ទុះងើបក្រោកឈរឡើង ហើយសួរខ្ញុំ៖
"មានរឿងអី? ហេតុអីបានជារត់លឿនយ៉ាងនេះ?"
គាត់សួរចប់ ខ្ញុំមិនចាំបាច់ឆ្លើយទេព្រោះចម្លើយបានរត់មកដល់ខ្លួនឯង។ គ្រាន់តែឃើញប៉ូលីសពួកក្មេងជនពាលនាំគ្នារត់ដកថយអស់បាត់ស្រមោល សល់តែខ្ញុំនឹងបងប៉ូលីសគាត់ងាកមករកខ្ញុំហើយសួរ៖
Thursday, July 18, 2013
បងវ៉ាន់អ្នកជិតខាងខ្ញុំ
Sunday, July 14, 2013
យប់មិញមិត្តខ្ញុំវាស្រវឹងស្រា
សួស្តី! ពៅប៉ុន្មានថ្ងៃនេះរវល់ខ្លាំងណាស់សង្ឃឹមថាមិត្តទាំងអស់គ្នាមិនរងចាំយូរទេណា។ តើមិត្តទាំងអស់គ្នាសុខសប្បាយដែរទេ? ចំនែកពៅវិញសុខទុក្ខធម្មតាទេ។ ថ្ងៃពៅនេះនឹកឃើញរឿងមកសរសេរអោយមិត្តអ្នកអានទាំងអស់គ្នាក្តៅខ្លួនទៀតហើយ ហ្អេរ! តើគួរសរសេរពីអ្វីទៅណ៎រ? នឹកឃើញហើយសង្សារពីរឿងមិត្តខ្ញុំម្នាក់ឈ្មោះអាលីកាលនៅរៀនឆ្នាំទី២ ហេតុការណ៏បានកើតឡើងនៅយប់មួយពេលដែលពួកយើងបានចេញពីប្រលងបញ្ចប់ឆ្នាំទី២ចូលឆ្នាំទី៣។ ពេលនោះមិត្តភក្តិទាំងអស់ផឹកស៊ីជប់លៀងយ៉ាងសប្បាយរីករាយ មានអ្នកខ្លះស្រវឹងជោគធ្លាក់ភ្នែក ខ្លះក៏សន្លប់ឆឹង ចំនែកមិត្តខ្ញុំអាលីក៏ស្រវឹងជោគសន្លប់មិនដឹងខ្លួនដែរ។ ពេលចប់កម្មវិធីយប់ជ្រាលជ្រៅកណ្តាលអាធាត្រទៅហើយ ខ្ញុំត្រូវដឹកអាលីទៅដេកផ្ទះវាតែដោយសារវាសន្លប់ចឹងហើយបានពឹងពាក់មិត្តភក្តិ២នាក់ទៀតអោយជួយ។ ពេលទៅដល់ផ្ទះវាហើយ ខ្ញុំបានលើកវាដាក់អោយដេកត្រឹមត្រូវលើពួកវា ដោយសារតែវាស្រវឹងនៅម្នាក់ឯងចឹងហើយខ្ញុំក៏សំរេចចិត្តដេកនៅផ្ទះវាមួយយប់។
រួមរ័ក្សជាមួយបងកាមេរ៉ាមេន
អូយ! បែកគ្នាយូរហើយ! តើអ្នកទាំងអស់គ្នាសុខសប្បាយទេ? សង្ឃឹមថាសុខទាំងអស់គ្នាណា។ ថ្ងៃនេះមានរឿងផ្តេសផ្តាស់មកសរសេរអោយអ្នកទាំងអស់គ្នាអានលេង។ ចឹងចាំអង្កាលតោះនាំគ្នាអានរឿងរបស់ពៅតែម្តងទៅ។
ថ្ងៃនេះម៉ានីមកថតរូបនៅស្តូឌីយូមួយ ម៉ានីកំលោះម៉ូឌែលសង្ហារចូលចិត្តចំនាយពេលជាមួយការថតរូប ថ្វីត្បិតតែនាយមិនទាន់មានឈ្មោះបោះសំលេងក្តី តែក្តីស្រម៉ៃក្លាយជាតារាម៉ូឌែលមិនដែលបោះបង់ចោលនោះទេ។ ម៉ានីមានរូបរាងមាំមួន រាងកាយមានសាច់ដុំគួរជាទីទាក់ចិត្តពីសំណាក់មនុស្សទូរទៅ សម្បុរសស្រស់ថ្លា ញញឹមមានមន្តស្នេហ៏ កែវភ្នែកខ្មៅរលោងចែងចាំង។ ម៉ានីដើរចូលទៅបន្ទប់ថតរូបជួបជាមួយកាមេរ៉ាមេន(អ្នកថតរូប)រូបស្រស់សង្ហារឈ្មោះដន។ ដនជាអ្នកជំនាញខាងថតរូប មិនថាថតរបៀបសិចស៊ីគ្មានសំលៀកបំពាក់ក៏បានដែរអោយតែអ្នកថតហាន។ ម៉ានីជាម៉ូយរបស់ដន ដែលម៉ានីតែងតែមកថតរូបផ្សេងៗ ដូចជាផ្សព្វផ្សាយ រីផ្ទាល់ខ្លួន។ ម៉ានីនិយាយទៅកាន់ដនដែលកំពុងកាន់កាមេរ៉ាជាទីស្រលាញ់ជូតសំអាត៖
Monday, July 01, 2013
បងប្អូនជីដូនមួយមិត្តភក្តិខ្ញុំ
សួស្តី! បែកគ្នាយូរហើយតែប្រុសពៅមិនអាចអភិវឌ្ឍន៏ជំនាញក្នុងការសរសេរសោះ ប្រហែលជាពៅជាមនុស្សមិនសមត្ថភាពខាងនិពន្ធក៏មិនដឹង? ប្រុសពៅដឹងត្រឹមថាមិនអាចបញ្ជូលមនោសញ្ចេតនាក្នុងសាច់រឿងបានសោះ ប្រុសពៅចង់សុំទោសមិត្តអ្នកអានទាំងអស់គ្នាចំពោះការនិពន្ធរឿងមិនបានល្អរបស់ប្រុសពៅ។ តែក៏សុំអរគុណដែលតែងតែជួយផ្តល់ជាយោបល់ គំនិតសំរាប់កែរាល់កំហុសឆ្គងដែលប្រុសពៅបានបង្កើតឡើង។ ថ្ងៃនេះពៅកំពុងតែអង្គុយរកនឹកសរសេររឿងមួយទៀតដែលរឿងនេះបានកើតឡើងចំពោះមិត្តខ្ញុំម្នាក់ ដែលគេបាននិយាយរៀបរាប់ប្រាប់ខ្ញុំពីហេតុការណ៏នេះ។ ពេលដែលមិត្តខ្ញុំគេមានអាយុប្រហែល១៧ឆ្នាំ គេបានទៅលេងស្រុកកំណើតខាងម្តាយរបស់គេ នៅទីនោះគេបានស្នាក់នៅផ្ទះម្តាយមីងរបស់គេ។ ហើយម្តាយមីងរបស់គេមានកូនចំនួន៤នាក់ ស្រី២ ប្រុស២ ហើយជីដូនមួយរបស់គេឈ្មោះតិ ជាកូនទី២របស់ម្តាយមីងគេ។
Subscribe to:
Posts (Atom)