Sunday, May 18, 2014

លោកគ្រូ​ដាក់ស្នេហ៏



សួរស្តីអលណប់ជុបៗ! បែក​គ្នា​យូរ​សុខ​សប្បាយទេ? ពៅ​វិញ​ពាក់កណ្តាលសប្បាយ ពាក់កណ្តាល​ទុក្ខ​ ហេហេហេ។ ថ្ងៃនេះ​មាន​រឿង​ប្លែក​មួយ​មក​និទាន​អោយ​​អាន​កំសាន្ត​ ដើម្បី​កំដៅ​អារម្មណ៏​ ឆួល​ស្លឹក​ត្រចៀក​លេង។ វា​គួរ​អោយ​អស់​សំណើត​បន្តិចតែ​សង្ឃឹម​ថា​ចូល​ចិត្ត​ណា​អល​ណប់​ សេចក្តី​រឿង​គឺថានិយាយ​ពី​បុរស​ស៊ីម​​ 2 ម្នាក់ឈ្មោះ​ភូដែល​គាត់​បាន​លួច​ស្រលាញ់​មិត្ត​រួម​ការងារ​របស់​គាត់​។ ដោយ​សារ​តែ​ភូ​​មិន​ហ៊ាន​ហា​ស្តី​ប្រាប់​មិត្ត​ម្នាក់​នោះ​ ទើប​គាត់​ប្រឹង​ប្រែង​រក​វិធី​បែប​ណា​ដើម្បី​អោយ​មិត្ត​របស់​គាត់​ម្នាក់​នោះយល់​ពី​ចិត្ត​គាត់​ហើយ​ស្រលាញ់គាត់វិញ។​ ថ្ងៃ​មួយ​ភូ​បាន​រៀប​រាប់​រឿង​ក្នុង​ចិត្ត​ទៅ​កាន់​មិត្ត​ជិត​ស្និត​របស់​គាត់​ ហើយ​មិត្ត​ភូ​​ក៏​អោយ​គាត់​ទៅ​រក​លោក​គ្រូ​ម្នាក់​ដែល​ពូកែ​ដាក់​ស្នេហ៏​ ហើយ​ល្បី​ពេញ​ទាំង​ស្រុក​ ធ្វើ​អោយ​ប្តី​ប្រពន្ធលែង​គ្នាយូរ​ឆ្នាំ​មក​ហើយ​អាច​មក​ចុះសំរុង​គ្នា​វិញ អាច​ធ្វើ​អោយ​ឆ្កែ​ស្រលាញ់ឆ្មា គោ​ស្រលាញ់​ក្របីបាន​(អួត​ជ្រុល​ហើយនែក)។


 ភូ​​គិត​ថា​វា​មិន​គួរ​អោយ​ជឿ​ដែរ​ តែ​គាត់​ក៏​មិន​ហ៊ាន​ប្រមាថ​ ភូ​​គិត​ថា​គួរ​តែ​សាកល្បង​ប្រសើរ​ជាង​មិន​បាន​ធ្វើ​អ្វីទាំង​អស់ បន្ទាប់​មក​ភូ​ក៏​សំរេច​ចិត្ត​ទៅ​ជួប​លោក​ដាក់​ស្នេហ៏​ម្នាក់​នោះ​ដើម្បី​អោយ​លោក​គ្រូ​ជួយ​គាត់​ដាក់​ស្នេហ៏​មិត្ត​រួម​ការងារ​របស់​គាត់​។ ​ក្រោយ​មក​ 2-3 ថ្ងៃ​ភូ​បាន​មក​ជួប​លោក​គ្រូ​ម្នាក់​នោះ​ដើម្បី​ដាក់​បញ្ចុះ​​មន្ត​ស្នេហ៏អោយ​គាត់ តែ​អ្វី​ដែល​ភូ​គិត​មិន​ដល់​​គឺ​ថា​គ្រូ​នៅ​វ័យ​ស្របាលគ្នា​នឹង​ភូ​ដែរ​ មិន​តែ​ប៉ុណ្ណឹង​ទេ​លោក​គ្រូ​ហ្នឹង​ថែម​ទាំង​សង្ហារទៀត​ផង។​ រាងរបស់​លោក​គ្រូ​ម្នាក់​នោះ​​ស្លីម​តែ​មិន​ស្តើង​ សាច់​កុំ​ស្មាធំៗ​គួរ​អោយ​ចង់​អង្អែលកើយ​កៀក​ ចំនែក​ដើម​ទ្រូង​នែន​ទ្រលក់​ទ្រលន់​ ហេហេហេចុង​ដោះ​នោះ​សោត​ប៉ុន​ៗ​កូន​ដៃ​ខ្មៅ​ស្រអ៉ែម​គួរ​អោយ​ចង់​មឹមៗ ចំនែក​ក្បាល​ពោះ​វិញ​ណ៎រ សាច់​ដុំ​ប្រាំមួយ​កង់​ស្មើរ​មិន​ខ្វះ​។ កុំ​ឆ្ងល់​ថា​ហេតុអី​ក៏​ដឹងព្រោះ​លោក​គ្រូ​នោះ​គាត់​ស្លៀក​តែ​ខោ​ចៀវ​ មិន​បាន​ពាក់​អាវទេ កុំ​ថា​ឡើយ​ភូ​សូម្បី​តែពៅ​នឹង​អង្គុយលេប​ទឹក​ម៉ាត់​មិនទាន់​ផង។ គាត់​ដើរ​មក​អង្គុយ​មុខ​អសនៈ​របស់​គាត់​ហើយ​សួរ​ទៅកាន់​ភូ៖
លោក​គ្រូ៖ "តើ​កូន​មាន​រឿង​អី​ចង់​អោយ​ឪជួយមែនទេ?"
ភូ៖"បាទៗលោកឪ! គឺថានែក...គឺថា"
លោកគ្រូ៖"លួច​ស្រលាញ់កូន​គេ​មែនទេ?"
ភូ៖"យី! ម៉េច​ក៏​លោក​ឪដឹង?"
លោកគ្រូ៖"​ចុះ​បើឪ​គ្រូដាក់​ស្នេហ៏​ បើ​កូន​មិន​មាន​រឿង​ស្នេហ៏​ស្មានតែកូន​មក​រក​ឪហី!"
(ពៅ​យល់​ស្រប​ លោក​គ្រូជាគ្រូ​ដាក់​ស្នេហ៏បើ​មិន​ចង់​ដាក់​ស្នេហ៏​គេ​ស្មានតែមក​រក​គាត់​ហី ហាហាហា)
ភូ៖"លោក​ឪ​និយាយហើយ! គឺ​ថា​នែក ខ្ញុំ​លួច​ស្រលាញ់​គេ​ម្នាក់​នៅ​កន្លែង​ធ្វើ​ការ​តែ​គេ​មិន​ដឹង​ពី​ចិត្តខ្ញុំ​ទេ​ គឺថា​ខ្ញុំ​ចង់​អោយ​លោកឪជួយ​បញ្ចុះមន្ត​ស្នេហ៏​អោយ​ខ្ញុំ​ផង​​ អោយ​គេ​មើល​មក​ខ្ញុំ​​ដោយ​ការ​អាណិត​ស្រលាញ់​"
លោកគ្រូ​៖"មិន​អីទេ! ចឹង​ចាំ​ពេល​រសៀល​ចាំ​កូន​មក​ម្តងទៀត​ណា​"
ភូ៖"ហាក់! ម៉េច​ក៏​ចាំ​បាច់​ដល់​ពេល​រសៀល​លោក​ឪ​?"
លោកគ្រូ៖"ពេល​រសៀល​បាន​វា​រាង​ស្ងាត់​ ស្រួល​បញ្ចុះមន្ត​គាថា​ណា​កូន"
ភូ៖"អូ! អរគុណ​ណាស់​លោក​ឪ នេះ​ខ្ញុំ​សុំ​ត្រលប់​ទៅ​ផ្ទះ​សិន​ហើយ​ ពេល​រសៀល​ខ្ញុំ​នឹង​មក​ម្តងទៀត​ណា​លោកឪ"
និយាយ​លាររួច​ភូ​ក៏​ត្រលប់​មក​ផ្ទះ​ហូប​បាយ​ហូប​ទឹក​គេង​យ៉ាង​មានកំលាំង​ដើម្បី​អោយ​លោក​គ្រូ​ស្នេហ៏​បញ្ចុះ​មន្ត​គាថា​ស្នេហាអោយ​។ ពេល​រសៀល​មក​ដល់​មេឃក៏​កំពុង​​បញ្ចេញ​កំដៅ​ក្តី​ហែង​ ភូ​ដើរ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​បន្ទប់​អសនៈ​របស់លោក​គ្រូ​ស្នេហ៏​សង្ហាម្នាក់​នោះ​។ ពេល​ភូ​មក​ដល់​លោក​គ្រូ​អោយ​ភូ​ដោះ​សំលៀក​បំពាក់​ចេញ​ពី​ខ្លួន​ទាំងអស់ ភូ​សួរ​ទៅ​លោក​គ្រូដោយ​ភាព​ស្ទាក់​ស្ទើរ​៖
ភូ៖"ម៉េច​ក៏ចាំបាច់​ដោះ​សំលៀក​បំពាក់​លោកឪ"? 
លោកគ្រូ​៖"គឺថា​ការ​បញ្ចុះ​មន្ត​គាថាស្នេហ៏នេះ​ណា​ គេ​ត្រូវ​បញ្ចុះ​គ្រប់​កន្លែង​នៃ​រាង្គ​កាយ​ ឬ​មួយ​កូន​មិន​ចង់​អោយ​គ្រូ​បញ្ចុះ​អោយ​ទេ?"​
ភូ៖"អត់ទេៗ ចង់​តើ​លោកឪ"
និយាយ​រួច​ភូ​ក៏​ដោះ​សំលៀក​បំពាក់​ចេញ​ពី​ខ្លួន​អស់​សូម្បី​តែ​លីអូ (ហាហាហា) លោក​គ្រូ​សង្ហារ​ក៏​អោយ​ភូ​អង្គុយ​លត់ជង្គង់បែ​រ​ទៅ​ជញ្ជាំង​​ក្បែរ​ធុង​ទឹក​មួយ​ បន្ទាប់​មក​លោក​គ្រូ​ក៏​យក​ធូប​មក​អុធ​ហើយ​សូត្រ​បណ្តើរ​ចាក់​ទឹក​លើ​ខ្នង​ភូ​បណ្តើរ។​ លោក​គ្រូ​យក​ដៃ​មក​គូស​វាស​លើ​ខ្នង​របស់​ភូ ធ្វើ​អោយ​ភូ​រសើប​ផង​ស្រៀវ​​ផង​ ភូអង្គុយ​បិទភ្នែក​អោយ​លោក​គ្រូ​សូត្រ​គាថា​ដាក់​អោយ តែ​យូរៗ​ភូ​បែរ​ជា​មាន​អារម្មណ៏​ថា​លោក​គ្រូ​ដូច​ជា​កំពុង​តែ​អង្អែល​ខ្នង​ភូច្រើន​ជាង​បញ្ចុះគាថា​។​ ភូ​រឹត​ថា​ច្បាស់​ថា​លោក​គ្រូ​សង្ហារ​ម្នាក់​នេះ​កំពុង​តែ​ធ្វើ​អីហើយ​ ព្រោះ​ថា​លោក​គ្រូ​កំពុង​តែ​យក​ពុក​ចង្ការ​របស់​គាត់​មក​​ត្រដុស​លើ​ខ្នង​ នឹង​ករ​របស់​ភូ​ហើយ តែ​ណ្ហើយចុះ​ព្រោះ​ថា​ភូ​ក៏​មាន​អារម្មណ៏​ខ្លះដែរ​ចំពោះ​លោក​គ្រូ​សង្ហារ​ម្នាក់​នោះ។ ដោយ​ភាព​ត្រដុស​អង្អែល​របស់​លោក​គ្រូ​ធ្វើ​អោយ​ភូសម្ងំ​ស្ងៀមទាំង​ព្រឹរ​រោម​​ មិនហ៊ាន​កំរើក​ឡើយ​ លោក​គ្រូ​កាន់​តែ​បាន​ចិត្ត​លូក​ដៃ​ទៅ​ចាប់​កាន់​អា​ប្អូន​របស់​ភូសាប់​ចុះ​ឡើង​ថ្នម​ៗ​។​ ភូ​ចាប់​ផ្តើម​ទន់​ខ្លួន​ដោយ​ភាព​ក្តៅ​ស្រៀវ​ស្រាញ​បែរ​មុខ​មក​រក​លោក​គ្រូ​ស្នេហ៏​សង្ហារ​ម្នាក់​នោះ  ភូ​ហើប​បបូរ​ម៉ាត់​គេ​យឺតៗ​ទៅ​ផ្តិត​បបូរ​ម៉ាត់​ដ៏​ទន់​ល្វើយ​របស់​លោក​ឪ​កំលោះ​យើង​ អណ្តាត​របស់​ពួក​គេ​ទាំង​គ្រលៀស​ទៅ​មក​ភ្លក់​រស​ទឹក​ឧសរបស់​ពួក​គេ​រៀង​ៗ​ខ្លួន។ លោក​គ្រូ​ប្រលែង​ដៃ​ចេញ​ពី​អាវុធ​របស់​នាយភូ ហើយ​មក​អង្អែល​រាង្គកាយ​របស់​ភូ​វិញ អង្អែល​បណ្តើរ​បឺត​ជញ្ជក់​លិទ្ធ​ចុង​សុដន់​អោយ​ភូ​យ៉ាង​ជំនាញ។ ចំនែក​ភូ​វិញ​រមួល​ខ្លួន​ស្រៀវ​សព្វ​រាង្គកាយ​ដោយ​ចំនែក​របស់​លោក​គ្រូ​កំលោះ​សង្ហារ​របស់​យើង​ តែ​ភូ​ក៏​មិន​ស្ងៀម​រហូត​ដែរ​ នាយ​ក្រសោប​អោប​រាង្គ​កាយ​ដ៏​មាំ​មួន​របស់​លោក​គ្រូ​​កំលោះ​ បន្ទាប់​មក​នាយ​ក៏​យក​បបូរ​ទន់​ស្តើង​ក្រហម​ព្រើង​ៗ​របស់​នាយ​មក​ខាំ​លិទ្ធ​ចុង​សុដន់​ប៉ុន​កូន​ម្រាម​ដៃ​របស់​លោក​គ្រូ​ ធ្វើ​អោយ​លោក​គ្រូ​ស្នេហី៏​យើង​ធ្វើ​សំលេង​ហឹសៗ ដោយ​​ភាព​ស្រណុក​ស្រួល​នឹង​ពេញ​ចិត្ត​។​ ភូ​បាន​ចាប់​ស្រាយ​ខោ​ចៀវ​លោក​គ្រូ​ចេញ​ ព្រះជួយផង! ធំហើយ​វែង​ទៀត (ភូ​គិត​ក្នុង​ចិត្ត)  ដំបង​ប្រចាំ​កាយ​លោក​គ្រូ​ពិ​ត​ជា​មិន​ធម្មតា​ឡើយ​ ទំហំធំជាង​ពាក់​កណ្តាល​កដៃរ​របស់​ភូទៀត ហើយ​ប្រវែង​វិញ​យ៉ាង​តិច​ក៏​ 7 អ៊ីញដែរ។ ភូចាប់​កាន់​ក្បាល​ដំបង​ប្រចាំ​កាយ​របស់​លោក​គ្រូ​សង្ហារទាំង​ញ័រ​ប្រាញ សាប់​ចុះឡើងៗ ដំបង​នោះ​កាន់​តែង​រឹង​ពេល​ដែល​ដៃ​របស់​ភូ​កាន់​ក្តាប់​ពេញ​ដៃ​តែ​ម្តង​។ ភូ​អោន​ទៅ​ភ្លក់​រសជាតិ​ដំបង​សាច់​របស់​លោក​គ្រូ​មួយៗយឺតៗ មាន​អី! ពេញ​ម៉ាត់​តែម្តង​ហើយ​នែក​ តែ​មិន​អាចលេប​ចូល​បាន​ទាំង​មូល​នោះ​ទេព្រោះ​អី​ថា​វា​វែង​ពេក​សំ​រាប់​បំពង់ក​របស់​ភូ។ ភូលិទ្ធ​​ចុង​ដំបង​សាច់​របស់​លោក​គ្រូ​ថ្នម​ៗ​​ ចំនែក​លោក​គ្រូវិញ​ថ្ងូរ​ហឹសៗ​បន្ទាប់​មក​ក៏​ផ្តេក​ខ្លួន​​ទៅ​លើ​ឥដ្ឋដើម្បី​ផ្តល់​ភាព​ងាយ​ស្រួល​ក្នុង​បៀម​លិទ្ធ​របស់​ភូ។ ភូ​ចាប់​កាន់​ដំបង​លោក​គ្រូ​សង្ហា​ដោយ​ដៃ​ពីរ​សាប់​បណ្តើរ​បៀម​បណ្តើរ​ ចំនែក​លោក​ដេក​ថ្ងូរ​ហាម៉ាត់​ជង្រង់ ដៃ​លោក​គ្រូ​សង្ហារ​លូក​មក​ចាំ​ច្របាច់​សាច់​គូទ នែន​ក្តន់​ទន់​ល្វើយ​ហើយ​សរខ្ចី​របស់​ភូ។ លោក​គ្រូ​បាន​យក​ម្រាប់​ដៃ​មួយ​របស់​គាត់​លូក​ចូល​ក្នុង​រន្ធ​គុហា​របស់​ភូ ដែល​កំពុង​តែ​អង្គុយ​ប្រលែង​លេង​ជា​មួយ​ដំបង​សាច់​របស់​គាត់​ ចំនែក​ភូ​វិញ​ក៏​មិន​បដិសេធ​នឹង​ទង្វើរ​របស់​លោក​គ្រូ​កំលោះ​យើង​នេះ​ដែរ​ គេ​ថែម​តែ​ទយ​គូទ្ធ​បង្ហើប​ខ្ពស់​បន្តិច​សំរាប់​អោយ​លោក​គ្រូ​លូក​លេង​យ៉ាង​ចាស់​ដៃ​។ ក្រោយ​មក​លោក​ប្រាប់​ដោយ​ភូ​គេង​បញ្ច្រាស់​គ្នា​ ពួក​គេ​បៀប​អោយ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​យ៉ាង​ត្រេក​ត្រអាល​ ម្នាក់​ៗប្រឹង​បញ្ចេញ​ស្នា​ដៃ​រៀង​ៗខ្លួន សំលេង​ថ្ងូរ​ប្រណាំង​គ្នា​កើត​ឡើង​ក្នុង​បន្ទប់​អសនៈរបស់​លោក​គ្រូ​សង្ហារ។ លោក​គ្រូ​យើង​ចាប់​ជើង​របស់​ភូ​ឡើង​មក​គង​លើ​ទ្រូង​របស់​គាត់​បន្ទាប់​មក​គាត់​ចាត់​ការ​លិទ្ធ​ខាំ​សាច់​គូទ​ដ៏​ទ្រលូក​ទ្រលន់​របស់​ភូ​ លោក​ទាស់​សាច់​កូន​ភ្លោះ​ផ្លាប់ៗស្នាម​ម្រាម​ដៃ​ក្រហម​ច្រាល​ចេញ​លើ​សាច់​កូន​ភ្លោះរបស់​ភូ។ លោក​គ្រូ​យក​អណ្តាត​ដ៏​ពូកែ​របស់​គាត់​មក​លិទ្ធ​កែមៗជុំ​វិញ​រន្ធគុហា​ដែល​កំពុង​តែ​ហាខ្ជឹប​បិទបើក​របស់​ភូ ចំនែក​ភូ​វិញ​ទន់​ខ្លួន​ម្តងទៀត​ដោយ​សារ​តែ​កាយ​របស់​លោក​គ្រូ​ដែល​កំពុង​តែលិទ្ធ​ជញ្ជក់​លាន់​សូរជិបៗមក​លើ​រន្ធ​គុហា​របស់​ខ្លួន ភាព​ស្រៀវ​ស្រាញ​ធ្វើអោយ​ភូ​ប៉ះ​រោម​​មិន​តិច​ទេ។ ចំនែក​ភូ​វិញ​នៅ​តែ​បៀម​ដំបង​សាច់​របស់​លោក​គ្រូដដែល​ ម្តងម្កាល​នាយ​ថើប​ឆ្មួល​ទៅ​គល់​ភ្លៅ​ដែល​ពោរពេញ​ដោយ​សាច់​ដុំ​រឹង​របស់​លោកគ្រូសង្ហារ​យើង​ បន្ទាប់​មក​ភូ​ក៏​បង្វែរ​ខ្លួន​មក​ស្រប​ជា​មួយ​លោក​គ្រូ​សង្ហារ​​ហើយ​ក៏​បណ្តើរ​ស្នាមថើប​ជាមួយ​បបូរ​ម៉ាត់​របស់​លោក​គ្រូ​យ៉ាង​រោល​រាល​។ លោក​គ្រូ​យក​​ដំបង់​សាច់​ប្រចាំ​កាយ​របស់​គាត់​មក​ត្រដុស​ជា​មួយ​សាច់​គូទ​របស់​ភូ​ចុះ​ឡើង​ៗ​ បន្ទាប់​មក​គាត់​ក៏​លូក​យក​ស្រោម​ដែល​នៅ​ក្នុង​ជើង​ពាន់​ក្បែរអសនៈ​របស់​គាត់​ហើយ​ហុច​អោយ​ទៅ​ភូ ចំនែក​ភូ​ទទួល​យក​មក​ហែក​ហើយ​បំពាក់​វា​អោយ​ទៅ​លោក​គ្រូ​សង្ហារ​របស់​យើង​យ៉ាង​រហ័យ​ ស្រោម​ដែល​ភូ​បាន​បំពាក់នោះ​បាន​ត្រឹម​តែ​ពាក់​កណ្តាល​នៃ​ដំបងរបស់​លោក​គ្រូប៉ុណ្ណោះព្រោះ​ថា​ដំបង​នោះ​វា​វែង​ពេកសំរាប់​អាស៊ី​ដូច​ជា​គាត់។ ក្រោយ​ពីបំពាក់​ហើយ​ភូ​ក៏​ព្យាយាម​ឡើង​ជិះ​ពីលើ​វា​ ហើយ​បញ្ចូល​វា​ទៅ​ក្នុង​រន្ធគុហា​ររបស់​គាត់​ តែ​វា​មិន​មែនជា​ការ​ងាយ​ស្រួល​ឡើង​ព្រោះ​ថា​វា​មានទំហំស្ទើរ​តែប៉ុន​កដៃ​របស់​គាត់​ទៅ​ហើយ ភូ​និយាយ​ទាំងបិទភ្នែក​ធ្វើ​មុខ​ជូរ៖

ភូ៖"លោក​ឪ​! ខ្ញុំ​ដាក់​មិន​ចូល​ទេ​នេះ​របស់​លោក​ឪ​ធំពេក​ អូួួយ....!"
លោកគ្រូ៖"កូន​គេង​វិញ​ទុក​អោយ​ខ្ញុំ​ជា​អ្នករាប់​រង"
លោក​គ្រូ​ក៏​ចាប់​ផ្តេក​ភូ​ទៅចំហៀង​ ហើយ​លោក​គ្រូ​ក៏​ចាប់​លើក​ជើង​របស់​ភូទាំង​មក​គង​លើ​ស្មារ​របស់​គាត់​ ដៃ​របស់​គាត់​ម្ខាង​រុញ​ភ្លៅ​របស់​ភូ​ធ្វើ​អោយ​គូទ្ធ​របស់​ភូ​ហើប​មក​យ៉ាង​ចំហរ​ទូលាយ​ ចំនែក​ដៃ​ម្ខាង​ទៀត​គាត់​ចាប់​ស៊ក​បញ្ចូល​ដំបង​សាច់​របស់​គាត់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​រន្ធ​គុហា​របស់​ភូថ្នមៗ គាត់​ស៊ក​បាន​ចូលត្រឹម​ក្បាលត្រម៉ែងគាត់​ក៏​ឈប់​ហើយ​សួរ​ទៅ​ភូ៖
លោកគ្រូ៖"យ៉ាង​ម៉េចដែរ​កូន ឈឺ​ខ្លាំងទេ?"
ភូ​គ្រវី​ក្បាល​ យក​ដៃ​ស្រវ៉ា​អោប​កលោក​គ្រូកំលោះ​ ចំនែក​លោក​គ្រូ​ក៏​បន្តរ​ស៊ក​បញ្ចូល​បានពាក់​កណ្តាល​ទៀត​ គាត់​ឈប់​ហើយ​សួរ​សំនួរ​ដដែលទៅ​ភូ ចំនែក​ភូ​តបវិញ៖
ភូ៖"ទល់តិច​ៗលោកឪ តែ...អឹសហ្ស៊ឺត...តែខ្ញុំ​ចង់​អោយ​លោក​ឪ​ស៊ក​អោយ​ជ្រៅជាង​នឹង​ទៀត"
គ្រាន់​តែ​ភូ​និយាយ​ចប់​លោក​គ្រូ​កំលោះ​យើង​រុញ​ដំបង​សាច់​របស់​គាត់ចូល​កប់​ទៅ​ក្នុង​រន្ធគុហា​របស់​ភូ។ រន្ធ​គុហា​របស់​ភូ​ខ្ជឹប​សាច់​ដំបង​របស់​លោក​គ្រូ​យ៉ាងនែន ភូ​ប្រឹង​ទប់​ទាំង​ញ័រ​ប្រាណ​ទទ្រឺត ភូ​​មាន​អារម្មណ៏​ស៊ាំ​នឹង​ដំបង​របស់​លោក​គ្រូ​ដាក់​ស្នេហ៏​ហើយ នាយ​ចាប់​ទាញ​លោក​គ្រូ​មក​បឺត​ជញ្ជក់​បបូរ​ម៉ាត់​បន្ស៊ាំ​ជាមួយ​ការ​នែន​អួល​របស់​ខ្លួន។ លោក​គ្រូ​សង្ហារ​ថើប​បណ្តើរ​ ចាប់​ផ្តើម​កំរើក​ចង្កេះ​បណ្តើរ​​  គាត់​ហូត​ដំបងសាច់​របស់គាត់ចេញ​មក​ពាក់​កណ្តាល​ហើយ​រុញ​វា​បញ្ចូល​ទៅ​វិញ​យ៉ាង​ថ្នម​បំផុត គាត់​ធ្វើ​បែប​នេះ​រហូត​ភូ​មិន​មាន​អារម្មណ៏​អួល​នែន​នឹង​ទទួល​យក​ការ​សំរុក​បន្តរទៀត​បាន។ លោក​គ្រូ​ទំលាក់​ជើង​របស់​ភូ​ចេញ​ពី​ស្មារបស់គាត់​ហើយ​ចាប់​ជើង​ទាំងហែក​ចេញ​ពី​គ្នា គាត់​ក៏​បាន​រែង​ចង្កេះ​អោយ​ដំបង​សាច​របស់​គាត់​ចេញ​ចូល​ក្នុង​រន្ធគុហា​របស់ភូ​កាន់​តែលឿន​នឹង​ងាយ​ស្រួល​ ចំនែក​ភូ​វិញ​ដេក​ថ្ងូរ​រហឹស​ពេល​ដែល​ដំបង​សាច់​របស់​លោក​គ្រូ​បុក​ចូលម្តងៗនាយ​ថ្ងូរអ៊ឹសៗហ្ស៊ឹត​ ស្តាប់​ទៅ​គឺ​ថា​កំពុង​តែ​ទទួល​ភាព​សុខ​ស្រួល​បំផុត​ពី​លោក​គ្រូ​ដាក់​ស្នេហ៏​នេះ​ហើយ។ លោក​គ្រូ​ចាប់​ត្រកង​ភូ​​រួច​គាត់​ក្រោក​ឈរ​ ចំនែក​ភូ​តោង​កលោក​គ្រូយ៉ាង​ជាប់​ ជើង​របស់​នាយ​កេវជាប់​ចង្កេះ​របស់​លោក​គ្រូយើង​ លោក​គ្រូ​គាត់​ចាប់​ទ្រគូទរបស់​ភូ​ហើយ​ទាញ​ចេញ​បន្តិច​ក៏​រុញ​ចូល​ទៅវិញ​ សំលេង​របស់​សាច់​អ្នកទាំង​ប៉ះ​គ្នា​លាន់​ពេញ​បន្ទប់ផ្លាច់ៗ ផ្លាច់ៗ។ ភូ​ថ្ងូរ អូសៗៗៗទាំងដង្ហក់​ដង្ហើម មាន​អារម្មណ៏​ថា​ពោះ​វៀន​ធំ​ពោះវៀន​តូច​កំពុង​រមួល​ចូល​គ្នា​ហើយ។ ក្រោយ​មក​លោក​ដាក់​ភូ​ចុះ​រួច​ចាប់​បង្វិល​នាយ​ភូ​ទៅ​ជញ្ជាំង​ លោក​គ្រូ​ទ្រោបពី​ក្រោយ​នាយ​ភូ​ហើយ​យក​អាវុធ​របស់​គាត់​ស៊ក​បញ្ចូល​ជា​ថ្មី​ បន្ទាប់​ពី​អាវុធ​របស់​គាត់​បញ្ចូល​រួច​រាល​ហើយ​ សំលេង​ផ្លាច់ៗលាន់​លឺជាថ្មី​ម្តងទៀត​ លោក​គ្រូ​រុ​ញ​​ចង្កេះ​របស់​គាត់​ផ្អឹប​ទៅ​គូទ​របស់​ភូ​យ៉ាង​ចាស់​ដៃ​ គាត់​រែង​ចង្កេះ​បណ្តើរ​ដៃ​គាត់​អោប​ ហើយ​លូក​ទៅ​ចាប់​អាវុធ​របស់​ភូ​សាប់​បណ្តើរ​។ ភូ​យក​ដៃ​របស់​គាត់​មក​ចាប់​ដៃ​របស់លោក​គ្រូ​ដែល​កំពុង​តែ​សាប់​អោយ​នាយ​នោះហើយ​ក៏​ជួយ​អូស​ដៃ​របស់​លោក​ដោយ​មាន​ចលនា​កាន់​តែលឿន​ដែរ ភូ​ថ្ងូរ​មិន​ឈប់​ជាមួយ​លោក​គ្រូដាក់​ស្នេហ៏​កំលោះ​យើង​៖
ភូ៖"អូយហ្ស៊ឹត! លោក​ឪ​ខ្ញុំ​ចេញ​ឥឡូវ​ហើយ​....អឹសៗហ្ស៊ឺត...អឺកៗៗៗៗ"
សំលេង​ថ្ងូរ​យ៉ាង​ខ្លាំង​របស់ភូ​បាន​ធ្វើ​អោយ​លោក​គ្រូ​បង្កើន​ល្បឿន​របស់​គាត់ ចំនែក​ភូ​វិញ​បាន​បញ្ចេញ​ទឹក​មន្ត​សខាប់​របស់​ខ្លួន​បាញទៅ​ជញ្ជឹង​យ៉ាង​សន្ធឹក។ លោក​គ្រូ​ស្នេហ៏​បន្ថយ​ល្បឿន​របស់​គាត់​វិញ​ហើយ​ដកអាវុធ​របស់​គាត់​ចេញ​ពី​គុហា​របស់​ភូ​ ដែល​សើម​ជោគជាំ​ដោយ​កំលាំង​រុក​រុល​របស់​ដំបង​សាច់​ប៉ុន​កដៃ​របស់​លោក​គ្រូ។ គាត់​បាន​ប្រលាស់ស្រោម​ចេញ​ពី​ដំបង​របស់​គាត់​ ហើយយក​មក​បញ្ចុក​ក្នុង​ម៉ាត់​របស់​ភូ​ ចំនែក​ភូ​វិញ​បៀុម​អោយលោក​គ្រូ​ដោយ​ក្តី​ពេញ​ចិត្ត​ពេញ​ថ្លើម​ បន្ទាប់​មក​លោក​គ្រូ​ចាប់​ក្បាល​របស់ភូ​ជាប់​ អោយ​ភូ​ហា​ម៉ាត់​ទទួល​ទឹក​អម្រឹត​ដែល​គាត់​កំពុង​តែ​ព្យាយាម​បញ្ចេញ​ទៅ​ក្នុង​ម៉ាត់​របស់ភូ​ លោក​គ្រូបិទ​ម៉ាត់​គ្រហឹម​ ហឹសៗៗៗៗ ញ៉ាប់​ទៅៗ​ ចំនែក​ដៃ​គាត់​វិញ​សាប់​ដំបង​សាច់​កាន់​តែ​លឿន​ដូច​គ្នា​ មិនយូរ​ប៉ុន្មាន​ផង​ទឹក​អម្រឹត​ជា​ច្រើន​បាន​បញ្ហូរចេញ​មក​ចូល​ម៉ាត់​របស់​ភូ ហើយ​ខ្លះ​ហៀរ​ចេញ​មក​ប្រឡាក់​ថ្ពាល់របស់ភូ ចំនែក​ភូ​វិញ​លិទ្ធ​យក​ទឹក​អម្រឹត​​ដែល​នៅ​ជាប់​ចុង​ដំបង​របស់​លោក​គ្រូ​យ៉ាង​ស្អាត។​ លោក​គ្រូ​អង្អុយ​ចុះ​ រួច​ក៏​ផ្តេក​ខ្លួន​ដេក​ទៅ​លើ​​ឥដ្ឋ​ចំនែក​ភូ​វិញ​ដូច​គ្នា​គឺ​ផ្តេក​ខ្លួនទាំង​អស់​កំលាំង​ជា​អនេក ព្រោះ​ទម្រាំ​តែ​ម្ចាស់​ដំបងយក្សនេះ​អស់​កំលាំង​នាយ​ស្ទើ​រ​តែ​ផុត​ដង្ហើម​ម្តងៗទៅ​ហើយ ទាំងពីរ​អ្នកគេង​ក្បែរ​គ្នាទាំង​អស់​កំលាំង​រៀង​ខ្លួន។ លោក​គ្រូនិយាយ​ទៅ​ភូ៖
លោក​គ្រូ៖"យីស! រន្ធ​របស់​កូន​ពិត​ជា​ស្រួល​ណាស់​"
ភូ៖"ស្រួល​តែ​លោក​ឪ ខ្ញុំ​វិញ​ខំ​ខាំម៉ាត់​ហត់​សឹង​ស្លាប់ មិន​ដែល​ជួប​ទេ នេះ​របស់​លោក​ឪ​ប៉ុន​បស់​ពួក​អ៊ីរ៉ុបហើយ"
លោក​គ្រូ៖"ហេហេ! តិចៗតែ​មិនដល់ពួក​នឹង​ទេ នេះ​កូន​ពូកែ​សម្រប​ខ្លួន​ខ្លាំង​ណាស់"
ភូ៖"អាច​ថា​មក​ពី​លោក​ឪជំនាញ​បានត្រូ​វ លោក​ឪ​ពូកែ​នេះ តែ​បែប​នេះ​ខ្ញុំ​មក​បញ្ចុះ​គាថា​រាល់​ថ្ងៃ​ហើយ​មើល​ទៅ"
ទាំងពីរនាក់ក៏​សើច​លេង​ បន្ទាប់​មក​ក៏​នាំគ្នាទៅ​ងូត​ទឹក​លាង​ខ្លួន​ ហើយ​លោក​គ្រូ​ក៏​រៀប​ចំសូត្របញ្ចុះ​គាថា​មែនទែន​អោយ​ទៅ​ភូ។ ក្រោយៗ​មក​ភូ​តែង​តែ​មក​រំលឹក​គុណ​ជាមួយ​លោក​គ្រូញឹក​ញ៉ាប់​ណាស់​ ចំនែក​លោក​គ្រូ​ស្នេហ៏​សាច់ដុំ​វិញ​ក៏​សំបូរ​ក្បាច់​ថ្មីៗ​ធ្វើ​អោយ​ភូ​ជក់ចិត្ត​មិនស្ទើរ​ដែរ នេះ​មិន​ដឹង​ថា​ភូ​មក​បញ្ចុះ​មន្តគាថា ឬក៏​ត្រូវ​មន្ត​ស្នេហ៏​របស់​លោក​គ្រូទេ។ តើ​អ្នកទាំងអស់គ្នាគិតយ៉ាង​ណា បើ​ខ្ញុំ​គិត​ថា​ត្រូវ​ស្នេហ៏​បងគ្រូច្រើនជាង​ ហាហាហា អ្ហេរ​បើ​ដឹង​លោក​គ្រូ​នឹង​នៅ​ឯណា​ប្រហែល​សុំ​ទៅ​បញ្ចុះ​ដែរ​ហើយ​ ចង់​ដឹង​មន្ត​ស្នេហ៏​លោក​គ្រូ​ខ្លាំង​ប៉ុណ្ណា។ នែ! កុំ​ប្រាប់​មាន​គំនិត​ដូចគ្នាជា​មួយ​ពៅ​ណា ? បាន​សំរាក ហាហាហា។ 
ជាចុង​ក្រោយ​ពៅ​សុំ​អរគុណ​ដល់​មិត្ត​ទាំង​អស់​ដែល​បាន​ចំណាយ​ពេល​វេលា​ដ៏​មាន​តំលៃ​មក​អាន​រឿង​របស់​ពៅដែល​ចេះ​តែ​សរសេរ​គ្មាន​ទឹក​ដៃ​ម្នាក់​នេះ។ សំណាង​ល្អ ពរជ័យ​គ្រប់​យ៉ាង​ជូន​មិត្ត​ទាំង​អស់​គ្នា បាយបាយ! ចាំ​បួន​ប្រាំខែទៀត​ចាំជួបគ្នា ហេហេហេ